اولویت تهران در مراقبت از روابط خارجی 

به گفته همه طرف های مذاکره کننده در وین، زمان برگزاری انتخابات سخت فرا رسیده است و طرفین در حال آماده شدن برای توافقی هستند که در نهایت به نتیجه گیری برجام منجر خواهد شد.

نظارت تهران بر روابط خارجی او از این جهت حائز اهمیت است که تصمیم نهایی او برای بازگشت به شورای امنیت سازمان ملل و توافقی که در نهایت باید با واشنگتن حاصل شود، در سطح وسیعی با مخالفت و سنگسار مواجه می شود. این مخالفت ها طیف وسیعی از منافع دولت ها و گروه ها را در بر می گیرد که می توانند در هر زمانی در تعقیب اهداف خود حوادث غیرمنتظره ای را ایجاد کنند. در واقع مخالفان برجام یا بهتر است بگوییم مخالفان بازگشت ایران به جامعه بین الملل با ورود به دایره عصبی تهران و به تبع آن واشنگتن سعی در افزایش عمق بی اعتمادی متقابل دارند. بنابراین هوشیاری در تفسیر و تحلیل واقعی رویدادهایی که در برهه حساس کنونی در حال وقوع است، برای شناسایی اهداف آشکار و پنهانی که با احیای روابط خارجی ایران همخوانی ندارد، ضروری است.

مذاکرات موازی تهران در وین با چندین دولت منطقه ای حرکتی هوشمندانه است که با هوشیاری کافی موفق خواهد شد. این مراقبت لازم است؛ زیرا به نظر می رسد تلاش گسترده ای برای بدنام ساختن تهران در نزد جامعه جهانی صورت گرفته است. هدف از این امر، منجمد نگه داشتن وضعیت کنونی برجام و در عین حال گسترش دامنه مطالبات تهران مبنی بر پذیرش تعهداتش در برجام است. این در حالی است که تهران به درستی بر احیای مجدد برجام و چارچوب تعریف شده او تاکید دارد. بنابراین آنچه بیش از هر چیز مهمتر است، منافع ملی و امنیتی ایران است که شاید مبنای ترجیحات دیگران نباشد.

تهران و واشنگتن تصمیم گیرندگان اصلی مذاکراتی هستند که در وین انجام می شود. بنابراین درک واقعی و متقابل از یکدیگر و اراده فعلی در این امر، می تواند عبور از مسیر توطئه گر و توطئه گر فعلی را ممکن سازد. بدبینی نسبت به نتیجه مذاکرات وین با توجه به واقعیت های کنونی – به ویژه – دور هشتم مذاکرات، نشانه مخالفت با توافق احتمالی و نگرانی از پیامدهای آن در احیای موقعیت منطقه ای و جهانی ایران است. در آینده ی نزدیک.

سختی کار برای تهران نیز در این مهم مشهود است. از یک سو باید در برابر خواسته های حداکثری طرف های مذاکره در وین مقاومت کند. از سوی دیگر در مجاورت توافق باید سعی کند شرایط را مدیریت کند که با ایجاد بحران های تصنعی می کوشد در را بر روی همان پاشنه نگه دارد و همچنین شرایط را برای ایران بسیار دشوارتر کند.
رسیدگی به روابط خارجی و استفاده از ابزارهای دیپلماتیک برای تهران بیش از هر زمان دیگری اولویت دارد.