موسیقی سیستان و بلوچستان گذشته‌ای ۴۵۰۰ ساله دارد
عبدالرضا مجدی درباره ماندگاری موسیقی در سیستان و بلوچستان گفت: قدمت این نوع موسیقی به حدود 4500 تا 4700 سال قبل برمی گردد و از فرهنگ جیرفت می آید.
به گزارش باراناخبر، یک پژوهشگر موسیقی گفت: فرهنگ منطقه شرق ایران شامل بخش هایی از پاکستان، خراسان بزرگ و افغانستان است که قدمت آن به دوران مفرق می رسد. با رفتن به شمال افغانستان، بخش هایی از تاجیکستان و بخش غربی شبه قاره هند، به فرهنگ باستانی رسیدیم.
وی گفت: آثار تاریخی کشف شده در این مناطق نمونه هایی از موسیقی را ارائه می دهد. حتی روی سنگی که در موزه استانبول است نقش برجسته ای داریم. این قسمت از یک ظرف سنگی جدا شده و متعلق به تپه های باستانی عراق است.
حال ممکن است این سوال پیش بیاید که یک کشتی غرق شده در دیالی عراق چه ارتباطی با منطقه سیستان و بلوچستان ایران امروزی دارد؟ پاسخ این است که این غذا یک سبک هنری خاص از بازی را توصیف می کند. سه کیبورد جلو و ظاهراً یک نوازنده کوبه ای و یک ترومپت در انتهای آن قرار دارد و گروه در حال حرکت و حرکت است».
وی چنین سبکی از موسیقی را به یکی از قدیمی ترین سبک های موسیقی ایران باستان و بین النهرین تشبیه کرد و افزود: این موسیقی به صورت «زمینه» در معابد وجود داشته و نشان می دهد که یک گروه موسیقی سازمان یافته وجود دارد.
به گفته این محقق، حتی این نوع موسیقی نیز به حدود 4500 تا 4700 سال پیش برمی گردد و از فرهنگ جیرفت می آید.
مجدی در تشریح نور در اینجا به تشریح تقسیمات موسیقی مدرن سیستان و بلوچستان پرداخت و گفت: در این منطقه شاهد موسیقی آیینی، مراسم، فولکلور و صدایی از حنجره هستیم که به صورت یکنواخت می آید. موسیقی عزا نیز توسط زنان پخش می شود; مانند آنچه در بین بختیاری ها می بینیم».
فاروق رحمانی، محقق موسیقی سیستان و بلوچستان نیز با اشاره به جغرافیای موسیقایی این منطقه گفت: بلوچ ها به کویت نیز سرایت کرده اند و وسعت و جمعیت آن ها بسیار زیاد است، زبان رایج است اما گویش ها زیاد است و متنوع است؛ اما بلوچ ها نوعی اتحاد با یکدیگر حفظ می کنند. «موسیقی و فرهنگ بلوچستان، ایران و پاکستان بسیار شبیه هم هستند، حتی زاهدان در شمال استان سیستان و بلوچستان با شمال پاکستان قرابت فرهنگی و موسیقایی دارد.»
رحمانی در عین حال تفاوت ملودی ها و انواع موسیقی در چابهار و زاهدان را متفاوت توصیف کرد و ادامه داد: در این حوزه لایکوهای آوازی رایج است که جملاتی بسیار کوتاه و بدیع دارند و نسبت به مکرانی ساده ترند.
انتهای پیام/