رای محمدحسین کنعانی زادگان غیرقابل پیش بینی بود. این رای را بخوانید: «مبلغ یک میلیارد لک جریمه و ابطال دو بازی ملی فوتبال فوتسال و فوتبال ساحلی». به محض اینکه این جمله را دیدم چند سوال برایم پیش آمد.
اولاً، اگر کنعانیان جنایتی مرتکب شوند که به اتوبوس و ماجراجویی های غیراخلاقی ختم می شود، این اصلاً رأی نیست. یعنی اصلاً نمی توان گفت که برای هرکسی که بخواهد قداست و اخلاق و منافع ملی را زیر پا بگذارد، مجازات مناسبی است.
محرومیت از دو بازی تشریفاتی چه فایده ای دارد؟ سوال بعدی این است که اگر کنعانیان جرمی مرتکب نشدند چرا آنها را محروم و البته جریمه کردید؟
آقایان در کمیته اخلاق. همه می دانیم که محمدحسین یکی از بهترین های ملی است، تمام تلاش خود را کرده و می تواند یکی از گزینه های دفاع ملی باشد، اما بدون تعارف می توانم چیزی بپرسم؟ با این جمله چه کسی را مسخره کردید؟ به کسی دست میزنی؟ این تصمیمی که گرفتی نه اخلاقی است و نه می توان آن را در ترازوی عدالت سنجید.
خیلی بهتر بود که هیچ حکمی نمی دادی و به قول پوپولیست ها زیر میز می خزیدی و همه چیز را انکار می کردی. به این ترتیب عزت ملی، کمیته اخلاق و خود کنعانیان حفظ شد.
ما نمی گوییم این فوتبالیست را تخریب کنید، اما آقایان در کمیسیون اخلاق فدراسیون فوتبال. آیا در هنگام گرفتن این تصمیم موارد قبلی بسیاری از فوتبالیست ها را مرور کرده اید؟ ناگهان یاد مهدی رحمتی افتادم و عکسی از او که در خارج از کشور با یک خانم منتشر شده بود! اخم می کنم و می گویم: چرا آن موقع سجد را محروم کردند؟ برگشتم و به مرحوم میناوند و مجاهد خزیراوی و خیلی های دیگر رسیدم که فوتبالشان از بین رفت. ما نمی گوییم با احکام عجیب و غریب کسی را نابود کنید، اما ای کاش این تصمیم را نمی گرفتید…
251 251