دومین؛ ایجاد تردید عمومی نسبت به کیان و ساختار امنیتی کشور. سومین؛ احساسات را تحریک کنید و بر تصمیم گیری فوری غلبه کنید. چهارم؛ ایجاد دو قطبی و تسلط بر مرزهای رقابت جناحی بر سر متن واقعی آنچه به نفع کشور است. پنجم؛ خرابکاری در برابر سیاست های خارجی و دفاعی کشور برای ایجاد هرگونه احتمال از سرگیری تعاملات دیپلماتیک در آینده نزدیک. ششم همسویی اجتناب ناپذیر رویکرد دولت آمریکا با دولت فعلی ایالات متحده منافع اسرائیل ، عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و بحرین را تأمین می کند.
اگرچه اهداف فوق را می توان موارد دیگر دانست ، اما آنچه برای هر ایرانی علاقه مند به منافع ملی جالب است ، این است که حوادثی مانند آنچه جمعه گذشته رخ داده و کشور را از وجود شهید “محسن فخری زاده” محروم کرده است همبستگی عمومی داشته باشید و کنار بگذارید تغییرات جناحی در این زمینه رخ خواهد داد. همانطور که شهید فخری زاده در طول سالهای خدمت خود در کشور وابسته به هیچ جناح ، گروه یا جناح خاصی نبود ، اکنون باید او را یک پایتخت ملی دانست که هدف حمله دشمنان ایران قرار گرفت. با این حال ، اندکی پس از این حادثه تروریستی ، به نظر می رسد که این احتمال وجود دارد که رقابت های جناحی دوباره منافع عمومی را تحت الشعاع خود قرار دهد و به تدریج این شاخه به جای اصل موضوع بحث و جدال شود. شهادت فخری زاده باید به همبستگی سیاسی اجتماعی منجر شود و در غیر این صورت او فقط رضایت دشمنان ایران را جلب خواهد کرد.
اسرائیل و متحدان منطقه ای آن دائماً در مورد امنیت کشور افکار عمومی را زیر سوال می برند. آنها ایران بی شکل را دوست دارند ، جایی که می توانند آنچه را که می خواهند پیدا کنند. خوشبختانه هوشیاری امنیتی هرگز چنین فرصتی را در اختیار دشمنان ایران قرار نداده است. با این حال ، برخی از واکنش های داخلی نسبت به حادثه تروریستی جمعه گذشته در راستای این هدف بود. موفقیت تروریست ها در شهادت فخری زاده به معنای ضعف مهلک در ساختار امنیتی کشور نیست. در نبردهای امنیتی و رقابت های بین کشورهای جهان ، چنین رویدادهایی ممکن است ، اما هرگز به این معنا نیست که منتقدان داخلی از فرصت استفاده کرده و ساختار امنیتی را به چالش می کشند. افتادن در این چاله همان چیزی است که دشمنان سعی در کاشتن آن در افکار عمومی دارند.
اجتناب از واکنشهای فوری و مطالعه بهترین پاسخ به یک اقدام تروریستی در این سطح ، که بدون شک با حمایت و راهنمایی دولت های خارجی انجام شده است ، عقلانیتی است که خوشبختانه در نگاه کلان برجسته شده است. سیاسی دشمنان ایران می خواهند تصمیم گیرندگان آسیب دیده را تحریک کنند ، تصمیم گیرندگان کشور را مجبور به چالش در زمین و هنگامی که از قبل آماده شده است ، کنند و اهداف استراتژیک خود را در این شرایط دنبال کنند. واکنش های فوری را می توان در یک وضعیت آشفته توجیه کرد ، اما وقتی صحبت از منافع بزرگ می شود ، لازم است که به تصمیم گیرندگان فرصتی برای یافتن بهترین پاسخ داده شود.
این کشور جایی برای رقابت های جناحی ندارد. دشمنان در کمین کمین خود هستند تا هر شکافی را که ممکن است اجرای “سیاست فشار حداکثر” را برای بیش از سه سال تضعیف کند یا از بین ببرند. نباید چنین فرصتی به دشمنان داده شود. ایران امروز به چه چیزهایی نیاز دارد؛ در حالی که در داخل کثرت گرایی وجود دارد ، حفظ و نمایش وحدت فراتر از مرزهای این کشور است. این وظیفه هر ایرانی است که به ارزشها و یکپارچگی کشور اعتقاد دارد که با این مفهوم طنین انداز شود که هیچ تفاوتی بین ایرانیان در مقابل دشمنان ایران و دفاع از منافع کشور وجود ندارد.