اعلام شده است که قیمت چهار قلم کالا شامل گوشت مرغ، تخم مرغ، روغن و لبنیات افزایش می‌یابد، این در حالی است که گفته می‌شود هیچ‌کس حق ندارد خدمات یا محصول دیگری را افزایش دهد. من می خواهم تاکید کنم که یک تصمیم ساده در مورد این موضوع گرفته شده است.
آیا به سادگی می توان پرسید که آیا امکان دارد محصولی که با تخم مرغ یا مرغ تهیه می شود، قیمت آن بالا نرود؟ آیا ممکن است صنایع مرتبط قیمت محصولات مختلف را افزایش ندهند؟ یا هزینه های دیگری برای تولید این چهار قلم کالا، حمل و نقل، حمل و نقل و نگهداری به ویژه برای کسانی که به مواد اولیه نیاز دارند، افزایش خواهد یافت؟ البته قیمت آنها نیز افزایش خواهد یافت. بیشتر از این که بیشتر آنها توسط بخش خصوصی تولید می شوند. بنابراین پرداخت یارانه ها و آزادسازی این گونه قیمت ها که به نظر من قابل ترمیم نیست، برای اقشار مختلف به ویژه دهک های نیازمند مشکل ایجاد می کند.
یکی از مواردی که ما واقعاً باید نگران آن باشیم این است که بسیاری از این خانواده‌ها فرصت‌های شغلی خرد خود را در گذشته در دوران سلطنت از دست دادند. بنابراین فشار این شرایط بر این گروه ها بسیار بیشتر خواهد بود. اگر نگاهی به تجربیات قبلی این گونه پرداخت ها در کشورمان بیندازیم، مشخص می شود که بیشترین گروه هایی که از افزایش این قیمت ها متضرر می شوند، گروه های نیازمند هستند.
بالاخره دولت تلاش کرده و گفته به جای 300 هزار دلار، 400 هزار تومان می دهد. آیا تغییری در هزینه خانواده های نیازمند وجود دارد که با یارانه های این صدها هزار دلاری جبران شود؟ البته پاسخ به نظر من به عنوان یک مددکار اجتماعی و شهروند “نه” خواهد بود. چون من هم تحت تاثیر افزایش قیمت ها قرار گرفته ام. نکته بسیار مهم دیگر این است که نمی توانیم تحولات قیمت ارز را کنترل کنیم.
با توجه به نزدیک شدن کانال 30 هزار دلاری و تورم ناشی از این شرایط، موضوع به راحتی قابل کنترل نیست. حداقل من نمی دانم با چه پشتوانه کارشناسی تصمیم به این کار گرفته شده است؟ به عقیده نگارنده، این نوع پرداخت یارانه باعث افزایش فشار بر اقشار ضعیف، حتی اقشار ضعیف تحت پوشش سازمان های حمایتی می شود.
* چاپ شده در روزنامه آرمان ملی / شنبه 25 اردیبهشت 1401