خلوت خوابگاه‌ها، ازدحام پانسیون‌ها – باراناخبر

به گزارش باراناخبر ، این روزنامه شهرنشین وی نوشت: “خوابگاه دانشگاه منزوی ترین روزهای زندگی خود را می گذراند.” کرونا به جایی که می خواهد می رود و آنچه را که می خواهد انجام می دهد و هیچکس جلوی او نیست. خوابگاه قدیمی و معروف دانشگاه تهران با وجود تاجگذاری فضای متفاوتی دارد. ناگفته نماند از سر و صدای مداوم دانشجویان و شلوغی کتابخانه. بیشتر آنها از بین رفته اند و تعداد کمی می توانند بمانند. در سکوت ظهر پاییز ، پسر جوانی در حیاط سرگردان است. وی دانشجوی دکترا و یکی از خوش شانسانی است که در کوران کرونا زیر سقف خوابگاه قدیمی دانشگاه تهران جایی برای اقامت داشته است. اگرچه کلاسهای دانشگاه از راه دور و مجازی است ، اما بسیاری از دانشجویان هنوز متقاضی خوابگاه هستند. آنها دوره کارآموزی دارند و گاهی در تهران علاوه بر تحصیل ، مشاغل نیمه وقت نیز برای خود دارند ، اما پروتکل ها و محدودیت ها اعمال می شود و اتاق ها خالی است. بسیاری به دنبال هم اتاقی برای کاهش هزینه ها یا نقل مکان به خوابگاه های خصوصی و مسافرخانه ها هستند.

این دانشجوی خوش شانس دکترا می گوید: “کرونا همه روابط را تغییر داده است.” فقط دروس و کلاسها نیست. دانش آموزانی هستند که به صورت نیمه وقت در تهران کار می کنند و به بهانه تعطیلی کلاس ها نمی توانند به وطن خود بازگردند. البته خیلی ها هستند که رفته اند. “کرونا همه معادلات را تغییر داده است.”

خداحافظ روزهای شلوغ

خورشید از زمین به بالاترین نقطه خود می رسد و لبه گرما را به صورت ساختمان های خوابگاهی به خود جلب می کند. تابستان گذشته و پاییز خنک تغییر فصل را نشان می دهد. در داخل پارک کوی دانشگاه ، برخی از دانشجویان نشسته و میهمانی می کنند. آنها با صدای بلند صحبت می کنند و از چند متری انتقادات و نظرات آنها در مورد شرایط و محدودیت های ویروس کرونا شنیده می شود. کسی خوابگاه دانشگاه را به این سوت و کور و خالی از سر و صدای دانشجویان به خاطر نمی آورد.

ساختمان های خوابگاه در خلوت خوابیده اند و مقصد ما یک اتاق 16 متری در وسط یکی از راهروهای طولانی خوابگاه است. اتاق دارای 2 تخت است. تخت های فلزی و تشک های گهواره ای در کنار یخچال کوچک سفید رنگ که بقایای زیادی روی فرش باقی مانده است. اتاق کوچک اما گرم و دنج است. منصور و مصطفی همه هم اتاقی هستند و هر دو دانشجوی دکترا هستند. منصور در ترم بالاتر است و تحصیلات وی بیش از هر زمان دیگری فشرده است و بیشتر وقت خود را صرف مطالعه و تدریس خصوصی دانشجویان ترم پایین دانشگاه می کند. کرونا اما ساعات خصوصی خود را کاهش داد و درآمد خود را کاهش داد: “کسانی که دانشجوی من بودند کلاسهای خود را به دلیل کرونا لغو کردند. بیشتر کلاسها در خوابگاههای دانشجویان من برگزار می شد. هیچ کس دوست ندارد این روزها به خانه برو. “برای این کلاس ها ، درآمد من با هم لغو شد.” ماسک های جعبه روی میز و دسته های فریزر روی یخچال خوش سلیقه هستند. . بسته نقاب شده 110 هزار یورویی. من نیمی از هزینه را پرداخت می کنم و نصف دیگر را مصطفی. “از صبح زود تا اواخر شب ، هر وقت بیرون می رویم ، بیش از یک ماسک نمی پوشیم.” وقتی سخنان منصور به اینجا می رسد ، نقاب آویزان بر لبه تخت مصطفی واقعیت دیگری را اعلام می کند. از این واقعیت که ماسکهای یکبار مصرف را می توان چندین بار استفاده کرد. اتوی گرم را به طور غیر مستقیم و با هزینه صرفه جویی در هزینه تهیه کنید.

فاصله فیزیکی در خوابگاه

بیشتر تخت های هر اتاق در خوابگاه خالی است و نیمه دیگر دانشجویان به قول خودشان کنار هم می نشینند تا فاصله خود را حفظ کنند. یکی از بچه ها که بامزه تر از بقیه است ، جغد شبانه اتاق است و هر چند دقیقه با گفتن لطیفه هایی که بوی تاج دارند ، دیگران را خوب می کند. علی رغم تلاش های رضا برای خوشبخت کردن محیط ، یکی از دانش آموزان دوست ندارد خودش را نشان دهد و سعی می کند خودش را از دیگران جدا کند. او ملافه سفید را از بالا به پایین تخت خود کشید تا هر چه هم اتاقی هایش بیشتر به دنبال “رگ” برای نفوذ به تخت حسین دانشجوی دکتری بودند ، احتمال پیدا کردن یکی از آنها کمتر بود. راه نفوذ. اتاق آفتابی است و تخت حسین به پنجره متصل است و مقداری نور و فضای برای آن در نظر گرفته شده است. به نظر می رسد هیچ کس با این موضوع مخالفتی ندارد. نور در اتاق می تابد که کافی است سایر ساکنین برای تهویه هوا چند ساعت در روز پنجره را باز کنند. رضا یک پسر سبز است و می گوید حسین باید همه فکرها را کنار بگذارد و ذکر کند و تاج نگیرد. ترس چنان در قلب حسین نفوذ کرده است که وی از هرگونه تماس نزدیک با هم اتاقی ها و همکلاسی های خود در امان مانده است. آنچه رضا درباره او می گوید: “من و بچه های اتاق از رفتار حسین بدبخت هستیم.” اگر حسین فرصتی می یافت ، دیواری پلاستیکی بین ما ایجاد می کرد تا مستقیم به هم نگاه نکنیم.

از پشت دیوار سایه های کمرنگ مردی که پشت پرده خوابیده است نشان داده می شود که مچ پا را بارها و بارها تکان می دهد. رضا سرش را تکان می دهد و می گوید: “حسین کرونا را غول کرده است و فکر می کند با دوری از کودکان در اتاق خطری ندارد. از نظر من این برای او سخت است.” ما فقط باید از سلامتی خود مراقبت کنیم برای اینکه هم ما و هم او مشکلی نداشته باشیم. “

املت با 2 تخم مرغ

“یادتان باشد ، سال گذشته شش نفر در اتاق بودیم و یكی مادرشوهر بود. بارها با رب گوجه فرنگی املت درست كردیم و آنها را با هم در یك كاسه املت برای 3-4 نفر خوردیم. مدتهاست كه نه هیچ خبری از املت های دسته جمعی نیست. قبل از اینکه ما 3 تابه متعلق به کودکان در اتاق خود داشته باشیم. اکنون ، حتی اگر تعداد کودکان در اتاق یک سوم افزایش یافته باشد ، هر کس ظرف مخصوص خود را دارد و هیچ کس در بشقاب دیگری غذا نمی خورد “حتی اگر 10 بار شسته شده باشد.” مرتضی حق دارد. بعضی از دانش آموزان ترجیح می دهند ظرف ها را با خود به اتاق خود ببرند و آنها را در کیسه های پلاستیکی نگه دارند ، اگرچه می توانند ظرف ها و ظروف خود را در آشپزخانه بشویند یک خوابگاه نه چندان بزرگ و آنها را در ناودان خشک کنید ؛ حادثه ای که دانشجویان در هم اتاقی های مرتضی متوجه شدند و صفحات پلاستیکی خود را محکم کردند تا از گزند گهگاهی دانشجویان در سایر اتاق هایی که فاقد آن بودند گزند ظروف و احتمال عفونت با ویروس را کاهش می دهد.

بازار سکه برای خوابگاه های خصوصی

وزارت علوم شرایط و ضوابط ویژه ای برای بازگشایی دانشگاه ها در ترم جاری تعیین کرده است. بنابراین فقط 40٪ ظرفیت خوابگاه های دانشجویی در ترم جاری می تواند برای اسکان دانشجویان استفاده شود. دلیل مقامات وزارت علوم برای این کاهش ظرفیت خوابگاه رعایت پروتکل های بهداشتی و جلوگیری از عفونت دانش آموزان است. پیش از این ، هر اتاق در خوابگاه ها 4 تا 7 نفر ظرفیت داشت که طبق پروتکل های اطلاع رسانی ، این ظرفیت باید به 2 تا 3 نفر کاهش یابد. حرکتی که دانشجویان را ناراحت و بسیاری از افرادی را که در ترم گذشته از خوابگاه استفاده کرده اند آزار داده است. در چنین شرایطی ، تنها گروهی که از اعلامیه وزارت علوم برای کاهش ظرفیت اسکان دانشجویان راضی هستند ، صاحبان خوابگاه های غیر دولتی هستند. خوابگاه هایی که تحت نظارت وزارت میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری فعالیت می کنند و وظیفه نظارت بر وضعیت آنها را بر عهده دارند. خوابگاه هایی که علی رغم نیاز به کاهش ظرفیت برای اسکان مردم ، در صورت عدم نظارت کافی از سوی متولیان این بخش ، ظرفیت خود را کاهش نداده و به افرادی که خواهان مسکن با ظرفیت کامل هستند ، خدمات می دهند.

یکی از کارمندان یک خوابگاه در اطراف دانشگاه تهران در خیابان کارگر جنوبی به همشهری گفت: خوابگاه های 8 تخته ، 4 تخت و 2 تخت کاملاً پر شده اند و در آمار پذیرش نسبت به قبل یعنی قبل از انفجار تاج تغییری نکرده اند. “ما یک اتاق با یک تخت نداریم. اما یک اتاق دونفره داریم که اکنون پر است. ما همچنین یک اتاق با 4 تخت داریم که 3 نفر در یک اتاق دارند و یک اتاق چهارم نیز برای پذیرش وجود دارد. “اتاق های 8 تخته نیز تقریباً کامل است.” ما در حال حاضر مشتری های بسیار بیشتری نسبت به سال اول برای اقامت داریم و بیشتر آنها دانشجویانی هستند که امسال به آنها اقامت داده نشده است. “

یکی از دانشجویان دانشگاه تهران خود می داند که برای جلوگیری از تاج نشینی خوابگاه ها ، باید ظرفیت پذیرش خوابگاه کاهش یابد ، اما به گفته وی ، صاحب خوابگاه به دنبال کسب درآمد بیشتر از وضعیت فعلی برای جبران خسارت است. تلفات چند ماه پیش. : “هر سرنشین یک اتاق 8 تخته باید 550،000 دلار ، یک اتاق 4 تخته 700،000 دلار و یک اتاق 2 تخته 950،000 تومان در ماه بپردازد.” برای حفظ بهداشت ، دستکشها و اتاقها روزانه با الکل تمیز می شوند. توالت هر شب شسته می شود تا کسی مشکلی نداشته باشد. »

وی افزود: با این وجود كارمند خوابگاه می گوید دستگاهی برای اندازه گیری تب افراد ساكن در خوابگاه ندارد و صاحب خوابگاه هزینه دستگاه را پرداخت نكرده و هیچ كسی از او خواسته است این كار را انجام دهد.

انتهای پیام