تماشای مصاحبه امیرحسین صادقی و صحبت های توهین آمیز به مربی نساجی واقعیتی برهنه از دنیای ذهنی ستاره های بازنشسته فوتبال ماست.
به گزارش باراناخبر، در یادداشتی به تمرین سه پژمان رهبر می نویسد: علیرغم لحنی که پیش از این در جنجال اعضای دو باشگاه آلومینیوم و نساجی پس از فینال شنیده بودیم، آنچه صادقی بر آن اصرار دارد کارنامه عالی بازیگری محمد نواز و مقایسه او با گذشته الهام بخش است. البته صادقی هم مشخصاتی دارد که انصافا بازیکنی مطرح و درجه یک بود و سال ها در استقلال و تیم ملی درخشید.
اما در نهایت این (مثلا) آرزوهای یک بازیکن مشهور اما بازنشسته است که دوران فوتبالش به نوعی به پایان رسیده است. در مورد محمد نواز هم همین اتفاق افتاد که با وجود اینکه در چند پست به عنوان مربی فعالیت کرده است، اما این رشته مانند دوران بازیگری نیست که فقط با توانایی، قدرت و استعداد ذاتی بتوان آن را با توپ ارتقا داد.
مربیگری شکل جدیدی از فوتبال است که کمتر با بازیگری ارتباط دارد. اگرچه تنفس در آن فضا می تواند شما را به مربی بهتری تبدیل کند، این موضوع دیگری است، بنابراین وقتی صحبت از مربیان می شود، سوابق قبلی و صادقانه بگویم خاخام های سمت راست باید بایگانی شوند. چون موضوع تغییر کرده و به حوزه جدیدی رفته است.
ساکت الهامی که پیش از این به عنوان مربی با کسب دو جام در سه سال و نجات نساجی از سانحه سال گذشته نامی برای خود دست و پا کرده بود، نزدیک به دو دهه به عنوان مربی کار کرده است. چه کار و چه سختی به امید گامی رو به جلو. پس از یاری کریم و حجاز و صمد و آموزش در اتکا و کاوه تا انتظار یک عمر ایمانی; عمری تا اینکه روزی محمدرضا زنوزی به این فکر می کند که رسول خطیبی را در ماشین دستیار مربی تراکتورسازی کند. تصمیم برای رسیدن به جام حذفی و کسب سهمیه، اگرچه تیم ورشکسته دنیزلی قابل برگشت به نظر نمی رسید، اما موفق شد نام خود را به عنوان سرمربی به دست آورد و انتظار طولانی و آزاردهنده اش به پایان رسید.
بنابراین حتی اگر یک مربی موفق توپی به زیر بغل نخورده باشد، به این معنا نیست که در شغل جدیدش نمی تواند با فوتبالیست های بازنشسته رقابت کند. البته تاریخ صداقت و مهمان نوازی و امثال آن مهم است، اما نه تبدیل شدن به باشگاه کری و حمله به افرادی که اکنون جایگاه برجسته و مهمتری دارند.
این البته فقط به الهام خلاصه نمی شود و بارها گفته شده که مربیانی بدون سابقه باشگاهی قابل توجه با این چوب نوازش کرده اند. از مجید جلالی و بهمن فروتن گرفته تا افرادی که نمونه شان در لیگ امسال کم نیست. آنهایی که کار و موفقیتشان از گلوی فوتبالیست های سابق پایین نمی رود، پس در چنین روزگاری زمان آن فرا می رسد که به یاد گذشته بیفتیم که شما و ما که بودید…
طبق معمول همچنان به دنبال عناوین اول هستند و نور را روی خود متمرکز می کنند، اما با خاطرات کم می توانند نگاه خود را به سمت افراد دیگر معطوف کنند.
خیلی وقت بود می خواستم در این مورد بنویسم اما تا به امروز ماند و این ویدیوی عجیب امیرحسین صادقی که البته تعجب نکردم. تقریباً در اروپا، پدیده ساکی یا ساری ممکن است با چنین ظاهر تحقیرآمیزی روبرو شود و برای پیروزی های خود جبران مضاعف کند. محاکمه ای با پس زمینه حسادت برای موقعیتی که رنجش کمی دارد. بر اساس همین نگاه بازنشستگان معروف فوتبال که: ما فوتبال خودمان هستیم.
انتهای پیام/