صفر از پنج هزار میلیارد تومان!

به گزارش باراناخبر، این روزنامه اقتصاد جهانی وی نوشت: بودجه سازمان صدا و سیما برای سال 1401 حدود پنج هزار میلیارد دلار است اما به نظر می رسد از این رقم غول پیکر چیزی به ورزش اختصاص نخواهد یافت. در نهایت صداوسیما پس از هیاهوهای فراوان مجبور شد درآمد حاصل از پخش آگهی های تلویزیونی را در حین پوشش ورزشی به نسبت 70 به 30 (به نفع صداوسیما) با وزارت ورزش و جوانان تقسیم کند. رتبه بندی همتا برای همه این تبلیغات فقط حدود 150 میلیارد دلار بود که 30 درصد آن 45 میلیارد دلار بود. حالا فراموش نکنیم که 45 میلیارد دلار گرفته نشد. اما آیا واقعاً معتقدید که مجموع تبلیغاتی که در حاشیه مسابقات ورزشی پخش می شود فقط 150 میلیارد دلار ارزش دارد؟ و بعد اگر هم گرفته شود، وزارت ورزش با این 45 میلیارد چه باید بکند؟ به هر فدراسیون چقدر پول داده می شود و بعد از آن سهم فدراسیون فوتبال به هر باشگاه چقدر است؟ برای مقایسه، به یاد بیاورید که 11 سال پیش، کارشناسان ارزش حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال را 150 میلیارد دلار تخمین زدند. عددی که قطعا امروزه بسیار بزرگتر شده است.

البته خودداری صداوسیما از پرداخت حق پخش تلویزیونی، داستانی قدیمی است که هزاران بار گفته شده است. امروزه حتی هواداران آماتور هم می دانند که در فوتبال مدرن 50 تا 70 درصد هزینه یک باشگاه تامین می شود. با این حال، از این پس، تاریخ برنامه تلویزیونی تغییر بزرگی نسبت به گذشته پیدا خواهد کرد. مسئولان واگذاری سهام پرسپولیس و استقلال را آغاز کردند و در گام اول 10 درصد از سهام پیشنهاد شد. به نظر می رسد انشعاب های اخیر پرسپولیس بی ارتباط با فروش سهام و واریز پول به حساب این باشگاه نباشد. به طور کلی از این پس مردم علاوه بر مالکیت معنوی در ثروت مادی سرخابی ها نیز مشارکت دارند. بنابراین تلویزیون «باید» نگاه دیگری به پخش دیدارهای دو تیم داشته باشد و مجبور به رعایت حقوق سهامداران شود. کسی که سهم را خریده می خواهد برنده شود و راه تامین این منفعت استفاده از حق پخش تلویزیونی است. مطمئن باشید بدون روشن شدن موضوع، خصوصی سازی با شکست بدی مواجه خواهد شد. بنابراین ارزش دارد که صداوسیما از محل خود پنج هزار میلیارد دلار و البته درآمد جانبی زیادی را برای پرداخت هزینه قانونی فوتبال اختصاص دهد.

نکته آخر: ما در سال جام جهانی هستیم و پنج ماه دیگر تب فوتبال در سراسر جهان به حداکثر خود می رسد. زمانی است که مثلاً قبل از بازی ایران و آمریکا یا ایران و انگلیس، هر ثانیه یک آگهی تلویزیونی را می توان به بالاترین رقم تاریخ صدا و سیما فروخت. سوال اینجاست که سهم تیم ملی ایران به عنوان تامین کننده اصلی محتوای این خواننده گسترده چیست؟ هیچ یک. این تیم حتی آنقدر پول ندارد که یک بازی تدارکاتی خوب برای خودش تدارک ببیند و با انرژی بیشتری راهی جام جهانی شود. آیا این «ظلم» نیست؟ “او غمگین نیست؟”

انتهای پیام/