صادق آیینه‌وند کیمیای مهربانی بود

به گزارش باراناخبر، حسینعلی قبادی، رئیس سابق پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در یادداشتی در روزنامه. ایران استاد پیشکسوت تاریخ اسلام در هفتمین سالگرد درگذشت صادق آیینه وند نوشت: دارد. شاید بزرگ ترین درسی که از مرحوم آیینه وند بگیریم شخصیت ایشان است که ایشان آن را ثمره دین می دانستند و خود ایشان شخصیت بسیار متواضعی داشتند و مدام از ایشان شنیده ام که حیا و پرهیز از توهین را داشته ام. دیگران اصول اولیه هستند و او عمل به دین را می دانست و خودش به تمام معنا بود.

وی گفت: کسی که به خود اجازه می دهد دیگران را آزار دهد، قطعاً از ثمره و هدف و شالوده تربیتی دین بهره ای نخواهد برد و انسان متدین اگر با عمق وجود از دین بهره مند شده باشد، به آن پایبند است. و متواضعانه زندگی می کند و رفتار می کند.

اگر بخواهیم کمی وارد علم نظری شویم باید بگوییم که او علاوه بر این هژمونی، مردی بود که می خواست با همه مهربان باشد و در این امر به طرز شگفت انگیزی سخاوتمند بود و اگر اتفاقی می افتاد منصرف می شد. وسایلش را به او هدیه داد و از این بخشش خوشحال شد.

یادم هست یک بار ایشان وارد مکانی شد و شخصی در آن مجلس زمان مرحوم آینه وند را تعریف کرد و بلافاصله ساعت را بیرون آورد و به آن شخص داد. او آنقدر با اطرافیانش، از دانش‌آموزان، همکاران، مردم کوچه و خیابان مهربان بود که مهربانی برای او تبدیل به یک ماده شیمیایی شده بود که وجود افراد مرتبط با او را تغییر داد و تأثیر عمیقی بر آنها گذاشت. گاهی در عالم خیر کارهای خارق العاده ای می کرد، مثلاً یک خاطره زنده این است که دانشجوی مستعد و شایسته ای می خواست در مقطع دکتری تحصیل کند، اما در دانشگاه تربیت مدرس این امکان وجود نداشت. او گفت که این بخش را راه اندازی خواهد کرد و واقعا رفت و آن را با تمام دغدغه ها و مشکلاتی که وجود داشت پر کرد.

همه اینها از اعتقاد او به خوبی و کیمیایی بود که در آن وجود داشت. امروز جای تاسف است که بگوییم چنین فردی دیگر در بین ما نیست و اگر بود چقدر می توانست منشأ خیر و نیکی باشد. از سوی دیگر، استعداد سرشار او قدرت توضیح فوق العاده ای به او بخشیده بود. مرحوم آینه وند نسلی را به تاریخ اسلام علاقمند کرد. همچنین نسل نخبه ای است که در اوایل انقلاب در عرصه های مختلف به معارف اسلام علاقه مند شد و امروز از چهره های شاخص این کشور شده است. در عرصه تعلیم و تربیت، قدرت بازآفرینی و بیان عافیت اسلامی در او به شدت نهادینه شده بود و اگر او را به درستی مرید و پیرو افرادی چون شهید مطهری و دکتر دکتر بشناسیم. دانشگاه تهران حضور مطهری و شرع را زنده می کرد.

یکی از زمینه هایی که او در آن توضیح داد این بود که اسلام چگونه می تواند به پرسش های بشر امروزی پاسخ دهد و همه اینها از منظر روشنگری او مورد بررسی قرار گرفت. بدی ها و بداخلاقی ها چون آمد. امروز در مناصب مختلف کشور مومنان و علاقه مندان صمیمانه اش را می بینیم که همگی مرهون لطف و محبت او هستند که نام و کردار او را به خوبی به یاد دارند و همگی نوید می دهند که نبودش هرچند تاسف آور اما آثار و ضبط های درخشان اوست. موجود هستند. ” «و قابل رجوع و نقل است».

انتهای پیام/