روزه نمی‌گیرند ولی افطار می‌کنند!
اما این نه تنها اصلا مضحک نیست، بلکه پاسخی طبیعی به برخی نیازهای فطری برای برخی ناخودآگاه است! تصور اینکه چنین پدیده ای صرفاً میل به غذا یا ادعای روزه و ریا است، اشتباه است، اما ممکن است یک نیاز روحی و یک نیاز درونی یا دلتنگی عواطف و دل از دست رفته ای باشد که ممکن است شخص به آن نپرداخته باشد. دوباره کرایه. بودن.
یک نویسنده مسیحی مشهور لبنانی داستانی از سفر خود به فرانسه تعریف می کند و توضیح می دهد که در آن سال ها که دسترسی به تماس های تلفنی و ارتباطات رسانه ای به آسانی امروز نبود، پس از چند روز دلتنگ وطن می شود و دلش برای وطن بسیار تنگ می شود. . او می نویسد که در خیابان های پاریس قدم می زدم که ناگهان صدای اذان را شنیدم، آنقدر ناتوان شدم که ناخواسته دنبال صدا در کوچه پس کوچه ها رفتم تا از مسجد پاریس خارج شوم. در صحن مسجد کنار حوض نشستم و با شوق و دلتنگی به تماشای مسلمانانی نشستم که وضو گرفتند و وارد ناوس شدند و می دانستم که هیچ کدام احساس عجیب درونی مرا نسبت به نماز و عبادتشان درک نمی کنند!
نزدیک ساختمان دانشگاه خ. یوسف در بیروت، یک زن مسیحی مغازه ای داشت که لوازم التحریر و به هم ریختگی می فروخت. زمانی که ماه مبارک رمضان فرا رسید، روی پیشخوان خود یک نسخه از قرآن داشت که در اوقات فراغت خود آن را تلاوت می کرد. او مسلمان نبود، روزه نمی گرفت، حجاب نداشت، اما معتقد بود که او نیز جزئی از نور و معنویت قرآن است.
همین طور بسیاری از مسیحیان لبنان در ایام محرم به مجالس عزاداری سالار شهیدان می روند و عزاداری می کنند و صریح و قاطعانه می گویند که حسین فقط مال شما نیست!
غیر مسلمانانی که گوشت ذبح شده را از مغازه های مسلمانان در ایالات متحده و اروپا می خرند نه به دلیل وابستگی مذهبی خود، بلکه به دلیل اعتقاد به سلامت و سلامت بیشتر.
حال و هوای معنوی ماه مبارک رمضان یک فرصت تاریخی خاص و فوق العاده و زمانی است که در تقویم سالانه برای همه هستی مقدر شده است و در شبی که بیش از هزار ماه می تواند سرنوشت بعدی همه موجودات باشد. . تعریف شده است.
ثانیه ها و لحظه های این ماه گذر فرشتگان الهی است، دقایق و ساعات سپری شده در روزها و شب های این ماه، گذر شهاب های نورانی رحمت و فضل الهی است.
آیا کسانی که در کنار جاده نشسته اند، حرکت ماشین ها را – حتی اگر در سفر نباشند – نمی بینند؟ آیا عبور و مرور مسافران را رعایت نمی کنند؟ آیا نسیم این قافله صورت نشسته های جاده را نوازش نمی دهد؟ آیا خاک این قافله از بالای سرشان نمی گذرد؟
شاید روزه نباشد و سوار قایق نجات ماه رمضان نشود، اما کافی است کمی دل باز کند، گوشش را کمی باز کند، در سکوت و آرامش باشد، از نغمه های دلنشین موسیقی ملکوت لذت ببرد. هوای تازه در ریه های تشنه زندگی بگذار مصالح شهر غفلت کند و بشتابد تا بفهمد مسافران کنار جاده ای که بی حرکت نشسته اند به کدام مقصد می روند!
اگر این شور و شوق این روزها همه را هوا می کند، اگر این بی حوصلگی در دل همه – حتی روزه داران – پیدا می شود و اگر در وقت افطار همه با صدای نماز و اذان شاد می شوند، به خاطر کاروان است. حبیب خدا نزد پروردگار رفته و میهمانان پروردگار بر سر سفره لبخند و مهربانی او زانو زده اند. رایحه دل انگیز ماه مبارک رمضان، از جانهای دلربای عاشقان خداست، رایحه ای که هر دل پاک و پاکی را می نوازد و به وجد می آورد.
این اشتیاق عجیبی نیست، آرزوی کودک برای در آغوش گرفتن مادر عجیب نیست؟ آیا عجله تشنه آب تعجب آور است؟
آیا از بازنده ای که پس از یک سرگردانی طولانی به خانه پدری خود باز می گردد، انتظاری جز شادی و خوشحالی وجود دارد؟
* منتشر شده در کانال شخصی نویسنده