خانه‌های یک طبقه، یعنی اتلاف بودجه و انرژی

علی شماعی در گفت وگو با باراناخبر، اظهار کرد: در حال حاضر اکثر کشورهای پیشرفته با ساخت برج ها و مجتمع های بزرگ از آب، برق و امکانات در شهرها استفاده می کنند. با توجه به تجمیع امکانات و زیرساخت های شهری در کلان شهرها، ساخت ساختمان های بلند مقرون به صرفه تر از صرف واحدهای یک طبقه در حومه شهر است.

به گفته شماعی، امروزه در امور شهرسازی و ساخت و ساز مسکن با وسواس به مسائل زیست محیطی از جمله منابع آب، فضای سبز، هوا، انرژی و زیرساخت های شهری نگاه می کنند. با توجه به اقلیم خشک ایران، اگر از این مسائل غافل شویم، با مشکل مواجه خواهیم شد.

این استاد دانشگاه گفت: احیای بافت های فرسوده در شهرها بسیار منطقی تر از ساخت مسکن در حاشیه شهرها است. اما در ایران شاید یکی از دلایل تمرکز طرح های شهری در حاشیه کلان شهرها و شهرهای جدید، نبود ساختار محله مرکزی پایدار با تمامی کاربری های مورد نیاز در هر محله و دشواری های ساخت و ساز در بافت های فرسوده باشد. ; زیرا ساخت و ساز در بافت های فرسوده برای مسائل مربوط به جمع آوری پلاک، موضوع ارث خانه ها، اخذ مجوز و عدم مدیریت یکپارچه و غیره مشکل است. بنابراین به نظر می رسد دولت ساده ترین کار یعنی ساخت مسکن در شهرهای جدید را انتخاب کرده است. در حالی که در آنجا با مشکل تامین امکانات مواجه هستیم.

شماعی با اشاره به مشکلات تامین آب شهرهای حاشیه ای گفت: بخش قابل توجهی از آب در مسیر انتقال هدر می رود. بخشی به طور مداوم به خطوط لوله اصلی جریان می یابد که گاهی طولانی هستند. یعنی از دو حوزه با اتلاف منابع آب، انرژی و سرمایه مواجه هستیم. از سوی دیگر باید بودجه های کلانی برای تامین زیرساخت ها و امکاناتی که بیش از 20 مورد را شامل می شود، صرف شود.

وی طرح ساخت ویلا را فقط برای مناطق روستایی و شهرهای کوچک مناسب خواند و گفت: بلندمرتبه سازی در کاهش حمل و نقل، استفاده بهینه از زمین، کاهش حجم شبکه های زیرساختی شهر، کاهش سفرهای درون شهری و کاهش اتلاف وقت ایجاد ساختمانهای مختلط، ایجاد منظره زیبا و ایجاد فضاهای راحت و آرام به شرط طراحی مناسب و همچنین امکان استفاده بهتر و بهتر از اراضی مرتعی و کشاورزی و اراضی در مقیاس صنعتی بالا ضروری است. ، با توجه به وجود سطح بزرگ. زمین ها و زیرساخت هایی که قبلاً برای شهرها هستند توسعه کوچک و افقی پیش بینی شده و ساخت خانه هایی با حیاط بزرگ توجیه پذیر است. اما در کلان شهرها و حومه آنها که جمعیت زیادی دارند، ساخت خانه های بزرگ به نوعی هدر دادن زمین های با ارزش در این مناطق است.

این کارشناس مسکن به موضوع کم آبی شهر تهران اشاره کرد و تاکید کرد: جمعیت توکیو و اطراف آن حدود 36 میلیون نفر است. چرا که در محله های مختلف این کلانشهر خدمات و زیرساخت های شهری برای زندگی چنین جمعیتی در هر نقطه و محله شهری وجود دارد. اما ما در اکثر شهرها حتی در تهران با مشکل ارائه خدمات عمومی مواجه هستیم. در تهران کسانی که بالای شهر زندگی می کنند به مرکز شهر یا جنوب شهر می روند تا بسیاری از نیازها و خدمات روزانه مانند تعمیر خودرو و خرید برخی کالاها را دریافت کنند. در واقع تناسب و تعادل چندانی در امکانات رفاهی و انصاف فضای شهری از منظر اجتماعی و اقتصادی در سطح محله وجود ندارد.

انتهای پیام