بیماران ‌ام‌اس، سرگردان در بازار سیاه دارو

به گزارش باراناخبر ، روزنامه همشهری در ادامه نوشت: “این بار در کوری اکلیلی که برای پنجمین بار زبان خود را کشیده است ، قرعه کشی ناراحت کننده از طرف برخی بیماران خاص ، به ویژه بیماران مبتلا به وسواس فکری عملی انجام شده است.”

10 برابر بیشتر از قیمت در بازار سیاه

چشمان او یک کاسه خون است ، نحوه راه رفتن او ، پایی روی زمین است و حوصله ای ندارد که به درستی صحبت کند. وی می گوید آیا می دانید خوابیدن مضطرب ، اضطراب از خواب بیدار ، صبح با اضطراب غذا خوردن و نگرانی تا رسیدن ریشه های مو به ریشه چیست؟ آمین همراه هفتگی بیماری التهابی است. او پنج سال است که به طور منظم دارو مصرف می کند و در ماه های اخیر برای دومین بار از این بیماری رنج می برد. چرا به دلیل کمبود دارو و اضطراب ، که برای بیماران مبتلا به التهاب سمی است.

وی می گوید: “در طول این سالها ، بعضی اوقات مجبور شدم بعضی داروخانه ها را عوض کنم ، اما سرانجام دارو پیدا شد.” اما حدود سه ماه است که داروها کمیاب شده اند و اکنون آمپول های رابیف در تهران یافت نمی شوند. “البته من شنیده ام كه ​​هم اكنون در اصفهان و تبریز است. هر شهر سهمیه دارد و احتمالاً تعداد بیماران در شهرها كمتر است.”

آمینا و بسیاری از بیماران اچ آی وی باید هفته ای سه آمپول رابیف مصرف کنند. به گفته وی ، هر بار یک بسته 12 تایی برای مصرف ماهانه دریافت می کرد که قیمت آن با دفترچه بیمه حدود 850 هزار یورو بود. اکنون؟ بازار سیاه گرم است و تا 10 برابر بیشتر از قیمت اصلی قابل خرید و فروش است. “من به یک کانال تلگرامی پیام دادم و او گفت که یک بسته آمپول ربیف یک ماهه را به قیمت 8 میلیون یورو می فروشد. آخرین بار این دارو را به قیمت 850،000 دلار خریداری کردم.” من نمی توانم ماهیانه 8 میلیون یورو پرداخت کنم و من برای سلامتی و تاریخ انقضا دارو ایمن نیستم. “

سند را بیاور خانه ، دارو را بخور

هفته ها است که آمنه هر دری را می زند تا داروی مورد نیاز خود را پیدا کند. “از طریق یک برنامه کاربردی ، متوجه شدم که یکی از داروخانه های شمال تهران تعداد محدودی آمپول رابیف دارد. من تردید داشتم زیرا با نماینده شرکت فروشنده رابیف در ایران تماس گرفته بودم و آنها گفتند که این دارو هیچ طولانی تر در تهران یافت می شود: “با این حال ، من با داروخانه تماس گرفتم و متوجه شدم که آنها 10 بسته دارند.”

اما نکته عجیب درخواست اسناد خانه از طرف بیمار برای فروش دارو بود. “من با نماینده بیمه صحبت کردم و آنها به من گفتند که یک شناسنامه و یک سند خانه بیاورم تا بفهمم در منطقه ای که داروخانه در آن زندگی می کنی. اما عجیب ترین قسمت این بود که آنها گفتند عمل خانه باید به نام خود بیمار باشد. آنها گفتند که دارو منتقل شده است و شما مجبورید آن را از همان داروخانه ای که همیشه مصرف می کردید تهیه کنید و حالا که این فاجعه اتفاق افتاده است ، آنها می خواهند یک گواهی خانه دریافت کنند. من خوش شانس بودم که این خانه به نام من نامگذاری شد ، اما واقعاً چند درصد از بیماران این فرصت را دارند؟ احساس کردم این بهانه ای است برای عدم دادن دارو به بیمار. “به هر حال ، من توانستم بسته ای را دریافت کنم.”

70،000 بیمار مبتلا به بیماریهای التهابی در ایران

طی ماه گذشته ، صدای برخی بیماران در اعتراض به کمبود دارو در شورش های کرونا و چالش های واکسن شنیده شده است ، اما رنج ها همچنان باقی است. در اوایل ماه ژوئن سال جاری ، مهدی شادنوش ، رئیس مرکز مدیریت پیوند و درمان بیماری های وزارت بهداشت ، اعلام کرد که تعداد بیماران HIV در ایران 70 هزار نفر است. وی گفت: طبق آمار جهانی ، میانگین شیوع این بیماری 112 نفر در هر 100000 نفر جمعیت است و در ایران این نسبت 87 بیمار در هر 100000 نفر جمعیت است. این بدان معناست که ایران یکی از کشورهایی است که شیوع بالایی از بیماری التهابی روده دارد. با این حال ، بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده در ایران هنوز در دریافت داروهای خود با مشکلات جدی دست و پنجه نرم می کنند.

چندین سال است که سیاست وزارت بهداشت تولید حداکثر مقدار دارو در کشور است. تا پایان سال 1997 ، ایرج حریرچی ، معاون وزیر بهداشت ، اعلام کرد که به منظور حمایت از تولید داخلی ، واردات داروی مشابه تولید شده در کشور ممنوع است و در مورد داروهای داخلی در مقادیر کافی ، ما این کار را نمی کنیم اجازه واردات را می دهد. بابی اما زمزمه های ممنوعیت واردات از ربیف از سال 1995 به گوش می رسد. در آوریل 1995 ، رئیس وقت سازمان غذا و دارو گفت پزشکان ایرانی باید Resigen را برای افراد مبتلا به OCD تجویز کنند و واردات داروهای مشابه داخلی مغایر با اصل یک اقتصاد مقاومتی با این حال ، تاکنون ، درمان بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده با داروهای وارداتی ادامه داشته است.

آیا تغییر دارو آسان است؟!

حمید بیمار دیگری با بیماری التهابی روده است که به دلیل کمبود دارو چهار بار داروی خود را تغییر داده است. او می گوید مدت زیادی طول کشید تا بدنش به داروی جدید عادت کند. وی می گوید مصرف دارو برای مدت یک سال دشوار است ، سپس با انجام آزمایش های مختلف آنزیم های کبد را اندازه گیری می کنیم و سپس اگر دارو جواب نداد ، این روند دردناک برای داروی دیگر دنبال می شود. شیوا زن جوان دیگری است که از التهاب رنج می برد و در ماه گذشته به دلیل پیدا نکردن داروی مورد نیاز خودسرانه و ناامیدانه دوز خود را کاهش داده است. او به جای آمپول سه هفته ای ، دو آمپول گرفت و دوره درمان را از چهار هفته به شش هفته افزایش داد. اما بعد با این بیماری کنار آمد و سمت چپ بدن او کاملاً بی حس شد. با دستور پزشک ، او به دوز قبلی بازگشت ، اگرچه نگران بود که به زودی درمانش پایان یابد.

چه چیزی از طب ایرانی کمتر از داروی خارجی است؟

هیچ کس کمبود برخی داروها را برای برخی بیماری ها ، به ویژه التهاب ، پنهان نمی کند. با این وجود ، هیچ برنامه ای غیر از مصرف نمونه های مشابه ایرانی قابل طرح نیست. در واقع ، برخی معتقدند که داروهای داخلی چیزی کمتر از داروهای خارجی ندارند. به عنوان مثال ، عبدالحسین هوشمند ، مدیرعامل انجمن ملی ایران ، می گوید: “داروهای داخلی جایگزین خوبی برای نمونه های مشابه خارجی است. داروی Rabif داخلی مشابهی وجود دارد. به دلیل وضعیت ارزی کشور و تصمیم مجلس در مورد ممنوعیت واردات داروهایی که مشابه داروهای داخلی هستند ، مدتی است که با این مشکل روبرو هستیم. “البته برخی از داروهای جدید عفونی تحت پوشش بیمه قرار می گیرند و در اختیار بیماران آلوده قرار می گیرند.”

وی گفت: بیمارانی که قبلا از رابیف استفاده کرده اند نیز باید با مشورت پزشک متخصص داروی خود را تغییر دهند.

من توصیه نمی کنم دارو را جایگزین کنید

بیشتر مقامات دولتی تمایلی به گفتگو در مورد تغییر داروهای بیماران ندارند و معتقدند جای نگرانی نیست. اما آیا واقعاً چنین است؟ امیررضا عظیمی ، متخصص مغز و اعصاب و عضو کمیته علمی حماس می گوید: “برخی از داروهای تولید داخل در آزمایش های بالینی در مقایسه با داروهای خارجی نشان داده شده اند که از داروهای وارداتی کمتر نیستند. اما اینکه کسی که مصرف یک داروی خاص برای سالها باید مصرف آن را یک باره متوقف کند و داروی دیگری برای آن تجویز شود. فرقی نمی کند که این دارو خارجی باشد یا داخلی ، من فقط می خواهم این دارو را جایگزین کنم. این برای بیمار نگران کننده است. “به خصوص در برخی بیماری هایی مانند التهاب ، استرس می تواند بیماری را بدتر کند. “

مسئله مهم دیگری که عظیم به آن اشاره می کند ، کیفیت پایین برخی از لوازم جانبی درمانی است. وی افزود: حتی اگر تصور كنیم كه ماده اولیه دارو از كیفیت بسیار خوبی برخوردار است ، اما سرنگ ها و ابزارهای ایرانی كه در تزریق دارو استفاده می شود با نمونه های خارجی آن برابری ندارند و این مسئله می تواند مورد نگرانی بیمار باشد.

این متخصص مغز و اعصاب معتقد است که امروز باید سالها به این فکر می کردیم: “کمبود ارز یک شبه اتفاق نیفتاد ، بنابراین بهتر است بیمارانی که به تازگی به این بیماری مبتلا شده اند از همان ابتدا داروی ایرانی را تجویز کنند و بیمارانی را که آنها سالها بود که داروی خارجی مصرف می کرد و با همان دارو ادامه داد: “این ارز لازم را برای همان تعداد بیمار تأمین می کند.”

وی در بیانیه ای صریح گفت: “من با تغییر دارو موافق نیستم ، خصوصاً برای کسانی که سالهاست از داروهای خاصی استفاده می کنند.”

عظیمی با اشاره به حضور خود در بسیاری از آزمایشات بالینی داروهای ایرانی می گوید: “حذف داروی خارجی از بازار باعث کاهش کیفیت داروی ایرانی می شود. در مواردی که هیچ نمونه خارجی وجود ندارد ، کیفیت داروی ایرانی از نظر خدمات و خدمات به بیمار کاهش یافته است. “بنابراین من اصلاً موافق نیستم که واردات داروی خاصی باید فوراً متوقف شود.”

این متخصص مغز و اعصاب همچنین توصیه هایی به بیماران دارد: “عملکرد و ماده موثر داروهای ایرانی بسیار خوب است اما تا زمانی که نتوانند از داروهای خود دست بکشند و سپس با نظر پزشک از داروهای مشابه ایرانی استفاده کنند برای آنها بهتر است. “

عظیم ، البته ، همچنین اشاره می کند که کمبود برخی از داروها از چند ماه پیش آغاز شده است. “تقریباً از دسامبر سال گذشته ، واردات قرص مارلا ممنوع شد. این اولین دارویی بود که برای او اتفاق افتاد. پس از آن ، حدود فوریه و مارس 1999 ، داروی” بتافرون “نادر شد ؛ آمپولی که برخی بیماران مجبور به تزریق آن بودند آمپول های رابیف یک ماه دیگر در دسترس نیستند. “همچنین در نظر بگیرید که این دو دارو مشابه ایرانی ها هستند ، اما ما داروهای دیگری هم داشتیم که به هیچ وجه شبیه ایرانی ها نبودند و بعضی اوقات کمبود دارند ، که برای بیماران بسیار استرس زا است. “

اگر ما نفت نفروشیم قادر به خرید دارو نخواهیم بود

همایون سماحی ، عضو کمیته بهداشت مجلس ، محدودیت های ارزی را یکی از مهمترین چالش های واردات دارو برای بیماران خاص می داند. وی با بیان اینکه محدودیت های ارزی مشکلات زیادی را هم در واردات داروهای خارجی و هم در تولید داروهای داخلی ایجاد کرده است ، گفت: البته دولت همچنین ترجیح می دهد در حال حاضر از داروهای خانگی برای درمان استفاده کند.

وی با اشاره به کاهش صادرات نفت گفت: “اگر نتوانیم نفت بفروشیم ، قادر به واردات ارز نیستیم.” از طرف دیگر ، برخی از منابع ارزی ما در کشورهای خارجی مسدود شده است ، در حالی که بیشتر داروهای وارداتی از چین و هند به روپیه و ین نیاز دارند و برای تبدیل دلار به این ارزها ، 20 درصد ارزش آنها از بین می رود. وی افزود: همه اینها علاوه بر مشکلات ارزی ، واردات دارو را تحت تأثیر قرار داده است ، بنابراین داروهای وارداتی و برخی داروهای ایرانی که مواد اولیه آن از خارج وارد می شود ، این روزها در کمبود زیادی قرار دارند.

انتهای پیام