الگوهای ما؛ از ماجرای «اوشین» تا ترویج سبک زندگی «آنجلینا جولی»!

برخی از دانشمندان به درستی اشاره کرده اند که الگو (قهرمانان) در کنار خانواده و تربیت یکی از سه عنصر مؤثر در شکل گیری شخصیت انسان است. انسان ها با وجود مهارت ها و تجربیات خود، همچنان به الگویی نیاز دارند که توانسته اند بر پیچ و خم مشکلات فائق آیند و جایگاه رفیعی به دست آورند، از این رو سیاستمداران و متفکران جوامع سعی می کنند افراد بزرگ را الگو معرفی کنند و از آنها مجسمه ها، نشانه ها و آثاری بسازند. تا دیگران بتوانند از آنها پیروی کنند. به راستی الگوی ما ایرانی ها چه کسانی یا چه کسانی هستند؟

در دهه 1970، یک سریال ژاپنی به نام سال‌های دور از خانه از تلویزیون رسمی پخش شد، با بازی زنی به نام هنری اوشین، که بر اساس آنچه در این فیلم به تصویر کشیده بود، توانست با سختی‌های فراوانی دستیابی به موقعیتی خارق‌العاده را پشت سر بگذارد.
این سریال به هر دلیلی مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده بود، به همین دلیل در سال 88 به مناسبت ولادت حضرت زهرا(س) و روز زن، برنامه ای از رادیو پخش شد که مجری رادیو از زنی پرسید که او کیست؟ علیرغم انتظار مجری، وی از تاثیرگذاری مدل امروزی صحبت کرد و اوشین را مثال زد، سخنی که خشم امام راحل را برانگیخت و ایشان را مستحق اعدام دانست، هرچند حکم اجرا نشد. ، اما توبیخ هایی را به دنبال داشت.

البته گذر زمان بر رویکردهای دیگری در ذهن دست اندرکاران غلبه کرده است تا جایی که این بار نه شهروندان عادی، بلکه روزنامه جام جم ارگان رسمی صداوسیما پیشتاز الگوسازی وسترن و وسترن معروف شد. شخصیت ها. در مقاله ای خواستار ترویج سبک زندگی رونالدو و آنجلینا شد. جولی و دیگران صاحب فرزند شدند، اما این بار هیچ آگاهی و اعتراضی وجود نداشت.

با وجود نگرش‌های انتقادی یا انتقادی که هم در اخبار و به دور از حساسیت‌های مذهبی و فرهنگی بیان می‌شود، باید نکاتی را در مورد الگوها مورد تأکید قرار داد که بر اساس این نوشتار، بی‌توجهی به آن‌ها فاصله بین نسل‌ها و باورهای امروزی را بیشتر می‌کند. ایجاد یک ریشه مذهبی:

اولین: تنها کسانی هستند که بتوان آنها را به عنوان الگو در ذهن مخاطب دنبال کرد و علاوه بر باورها و ایدئولوژی ها، الگوهای آنها در ذهن مخاطب راه پیدا کرده است. البته این کار سختی است که کارشناسان و مبلغان دینی به جای شعار دادن و تکرار داستان های خیره کننده به تصویری قابل قبول از زندگی مدل ها برای مخاطب امروزی بپردازند.

دومین: الگوها (قهرمانان از نظر فیلسوفان تاریخ) را زمانی می توان الگو دانست که کارکردی عینی، مشخص و قابل سنجش داشته باشند. البته اگر فقط مدل هایی با ویژگی های مافوق بشری یا قدرت های فرازمینی ارائه می شد، جایی در زندگی انسان های معمولی پیدا نمی کرد.

سومین: پذیرش مدل شرط اساسی در مدل سازی است. هیچ کس را نمی توان با خشونت، تهدید یا توبیخ مجبور به پذیرش دیگری کرد، همانطور که با تبلیغات غیرحرفه ای یا تکرار برخی داده ها چنین نتیجه ای حاصل نمی شود. مردم با شناسایی خصوصیات، اعمال و نقش آفرینی افراد به آنها توجه می کنند، حتی اگر در پوشش تبلیغات دروغین باشد، اما اصولی باشد، یعنی مخاطب را قانع کند.

چهارم: شناسایی مدل ها با ادبیات، اشیا و تطبیق آنها با خواسته ها و نیازهای امروزی نکته دیگری است که باید در نظر گرفت. گاهی وجود یک مجسمه بزرگ یا یک تصویر یا فیلم زیبا بیش از هر چیز می تواند ذهن مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، البته به شرطی که زندگی واقعی انسان ها را مشاهده کند.

و پنجمین: اگرچه برای داشتن نسلی مفید و کارآمد باید به الگوها توجه کرد، اما محدود کردن آن به افراد محدود و خاص و نادیده گرفتن سلایق و علایق نسل امروزی که الگوبرداری یا نمونه گیری از گروه ها را پذیرفته اند، خلاف آموزشی است. معیارهای. شاید از نظر دینی خوشایند نباشد که روزنامه جام جم از این منظر قدم برداشته است.

نکته آخر الگوها را نباید فقط در زمینه های اخلاقی یا دینی محدود کرد، بلکه باید الگوهای علمی، سیاسی، ورزشی، ادبی، صنعتی، کشاورزی، عمرانی و… معرفی کرد تا هرکس بنا به نیاز او را مورد خطاب قرار دهد.

عبرت گرفتن از گذشته و کسب تجربه شرط استدلال است و قدردانی از علایق و سلایق دیگران نشانه خردمندی است و با پرهیز از تعصبات بیهوده می توان بدون تضاد و تضاد در پیشرفت جامعه گام های مناسب و لازم برداشت. .

* عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی