مجموعه داستان‌های کوتاه فانتزی و علمی- تخیلی «جشن نفرت» نوشته آرتور سی. کلارک و دیگران» و «گفتمان توسعه و تاریخ جهانی: از استعمار تا اهداف توسعه پایدار» نوشته آرام ضیایی منتشر شده‌اند.
به گزارش باراناخبر، مجموعه داستان‌های فانتزی و علمی – تخیلی «جشن نفرت» نوشته آیزاک آسیموف، ری برادبری و آرتور سی. کلارک و دیگران با ترجمه حسین یعقوبی در ۱۷۲ صفحه با شمارگان ۳۳۰ نسخه و با قیمت ۱۰۵ هزار تومان در انتشارات مروارید عرضه شده است.
در مقدمه کتاب عنوان شده است: تفاوت بین علمی – تخیلی و فانتزی چیست؟ گروهی معتقدند این دو گونه تفاوت چندانی ندارند یا تشابهات‌شان بسیار بیشتر از تفاوت‌هایشان است. در مقابل گروه دیگری معتقدند داستان‌های علمی- تخیلی ریشه در واقعیت دارند اما داستان‌های فانتزی برگرفته از تخیل محض‌اند.
شخصاً معتقدم هرچند در مقایسه با داستان‌های واقعیت‌گریز فانتزی، عناصر خیالی موجود در داستان‌های علمی – تخیلی تا حد زیادی می‌توانند امکان‌پذیر باشند، اما فراموش نکنیم بسیاری از پیشرفت‌ها و دستاوردهایی که در حوزه اختراعات و اکتشافات در قرن بیستم شاهدشان بوده‌ایم، در قرون پیش، تخیل محض محسوب می‌شدند. با این دیدگاه، گنجاندن داستان‌های این دو گونه در یک مجموعه چندان امر غریبی نمی‌نماید.
عمده داستان‌های این کتاب برگزیده ای از مجموعه داستان «بهترین داستان‌های علمی – تخیلی قرن بیستم»، گردآوری شده به وسیله اورسن اسکات کارد و مجموعه شش جلدی داستان‌های «منطقه گرگ و میش» است (داستان‌های کوتاهی که دستمایه سریال آنتولوژی موفق منطقه گرگ و میش بودند). برای بازگردان بهتر و دقیق‌تر سبک‌های متفاوت نویسندگان این داستان‌ها، از کمک دوستان دیگری هم که در ترجمه دستی دارند بهره برده‌ام و نام‌شان در ابتدای داستان‌هایی که زحمت ترجمه‌اش را کشیدند، درج شده است.
در نوشته پشت جلد کتاب هم آمده است: کتاب حاضر مجموعه‌ای است برگزیده از بهترین داستان‌های کوتاه نویسندگان علمی – تخیلی و فانتزی در قرن بیستم، یعنی آثار کسانی مانند آرتور سی کلارک، ری برادبری، آیزاک آسیموف، استانیسلاولِم و دیگران. این نویسندگان علاوه بر این‌که در آثارشان واقعیت عصر مدرن را آشکار می‌کردند، از خود می‌پرسیدند که: در این جهان چه چیزی ممکن است، چه کارهایی باید انجام شود، و از چه کارهایی باید دوری کنیم؟ در عصر ما به تصویر کشیدن آینده، دیگر بخشی حاشیه‌ای از ادبیات نیست بلکه خود به جریانی غالب تبدیل شده است. بسیاری از آرزوها و پیشگویی‌های گذشته، به تدریج در زمره برنامه‌های آینده قرار گرفته‌اند. بی‌شک، نویسندگان علمی- تخیلی و فانتزی سهم بسیار مهمی در تبیین این آرزوها و پیشگویی‌ها بر عهده داشته‌اند.
همچنین کتاب «گفتمان توسعه و تاریخ جهانی: از استعمار تا اهداف توسعه پایدار» نوشته آرام ضیایی با ترجمه کرم حبیب‌پور گتابی در ۴۰۶ صفحه با شمارگان ۲۲۰ صفحه با شمارگان ۲۲۵ هزار تومان در نشر یاد شده منتشر شده است.
در مقدمه مولف برای ترجمه فارسی اثر می‌خوانیم: ظرف چند سالی که از انتشار کتاب «گفتمان توسعه و تاریخ جهانی» می‌گذرد خیلی چیزها تغییر کرده است اما بسیاری از آنها هم ثابت مانده‌اند. بیش از یک میلیون پناهنده از جنگ در سوریه خانه جدیدی در آلمان (جایی که من زندگی می‌کنم) یافتند و علی‌رغم پیش‌بینی‌های نژادپرستانه (مرتبط با جنایت و تجاوز جنسی یا حتی جنگ داخلی) مبنی بر این‌که این امر منجر به نابودی این کشور می‌شود، چنین اتفاقی نیفتاد. همه‌گیری کووید ۱۹- نشان داده است که با وجود پیشرفت‌های پزشکی به واسطه فناوری پیشرفته، بشر همچنان در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیر است و به‌رغم اعلامیه‌های همبستگی، دولت‌های کشورهای ثروتمند (به ویژه در اتحادیه اروپا) به طرز شرم‌آوری سود و حقوق ثبت اختراع شرکت‌های دارویی خود را بر زندگی مردم فقیر در اولویت قرار می‌دهند. جنگ در اوکراین هم نشان داده است که جنگ‌های امپریالیستی به هیچ‌وجه در انحصار ایالات متحده نیست و (دوباره) مشروعیت چنین تجاوزاتی به «این دروغ قدیمی که مُردن برای وطن شیرین و شایسته است» خلاصه می‌شود و به این ترتیب، همه کسانی که در طرف مقابل هستند، مستحق تیراندازی‌اند. سیل اخیر در پاکستان به ما یادآوری می‌کند که تأثیر تغییرات اقلیم ناشی از انتشار CO۲ منجر به عواقب شدیدی بر معیشت مردم می‌شود. با این حال، حتی در مقابل این پس‌زمینه، چیزی که تغییر نکرده، این است که اکثر قریب به اتفاق مردم این سیاره معتقدند که مدل هژمونیک مبتنی بر سرمایه داری، صنعتی‌سازی، رشد، رقابت، استخراج‌گرایی، پیشرفت تکنولوژیک، ملی‌گرایی و پدرسالاری، تنها بازی در شهر است – و از همین مدل می‌توان راه‌حل‌هایی برای بحران بشریت انتظار داشت.
کتاب حاضر نه درباره این بحران‌هاست و نه درباره راه‌حل‌ها. در واقع، این کتاب در مورد شیوه‌ای است که درباره جوامع منطقه جنوب و روابط آنها با منطقه شمال در قرن گذشته تصور شده است. جوامع جوامع جنوب – به عنوان جوامع ناقص- در هنجاری تاریخی قرار داشته‌اند که اروپای غربی و آمریکایی شمالی آن را شکل داده‌اند. این بازنمایی، چیزی جز اروپامحوری نیست، و اگر «توسعه» به نوعی بهبود را نشان می‌دهد، ایده‌های بی‌شماری در مورد این‌که چگونه یک جامعه بهتر می‌تواند به نظر برسد، وجود دارد که اتفاقاً شبیه وضعیت موجود در غرب است. با این حال، این نکته نمی‌تواند جلوی ایده‌هایی را که در این جوامع وجود دارند و اتفاقاً ارزش پذیرش هم دارند بگیرد.
در پشت جلد کتاب هم نوشته شده است: در کتاب حاضر که تألیف آرام ضیایی (استاد و پژوهشگر آلمانی ایرانی تبار) است، کوشش بر آن بوده که در چهار چوب پساساختارگرایی و بر اساس روش فوکویی، یعنی دیرینه‌شناسی و تبارشناسی، موضوع و جریان توسعه به عنوان یک گفتمان تحلیل و بررسی شود. با توجه به این که تألیفات در حوزه تاریخ توسعه بر اساس روش یاد شده بسیار اندک است، و ضیایی در تألیف خود دست به پژوهشی وسیع و کاوشی دقیق در جزئیات زده، مطالعه این کتاب به ویژه برای علاقه‌مندان حوزه‌های جامعه شناسی، توسعه، علوم سیاسی، اقتصاد سیاسی، سیاست اجتماعی، برنامه‌ریزی و رفاه اجتماعی و جغرافیای سیاسی بسیار سودمند و نکته‌آموز است.
انتهای پیام