عمومی

گرد مولر؛ افسانۀ وفادار بایرن‌مونیخ

یکی از ویژگی های “بمب افکن” احترام فوق العاده او به داوران بود و گویی هیچگاه اخطاری دریافت نکرد و الگو شد.

به گزارش باراناخبر ، عصر ایران وی نوشت: “وفادارترین بازیکن تاریخ بایرن مونیخ و یکی از به یاد ماندنی ترین اسطوره های فوتبال آلمان درگذشت: گرد مولر.” او که گفت: “بعد از همسرم ، اولین عشق من بایرن است و عشق را نمی توان ترک کرد” و بنابراین او در بایرن ماند و ماند و ماند و ماند و تبدیل به یک اسطوره شد.

اهمیت کار او زمانی بیشتر می شود که بدانیم کدام تیم ها بیشترین پیشنهادات را داشته اند: رئال مادرید ، یوونتوس ، اینتر و در خود آلمان ، شالکه که در آن زمان ثروتمند بود.

کلمه “اسطوره” در طول این سالها آنقدر بارها تکرار شده است که شاید منصفانه نباشد از وی با عنوان “گرهارد مولر” یاد کرد ، اما او یکی از بازیکنان نسل طلایی آلمان بود که نه قبلاً شبیه آنها بود و نه تکرار شد. (آنها آن تیم را فقط با برزیل دهه 1970 مقایسه می کنند ، که گفته می شد از مریخ آمده است.) تیم طلایی با بازیکنان زیر: سپ مایر ، گرد مولر ، برتی فاگز ، پل برایتنر ، ولفگانگ آمرات ، گونتر نتزر ، اولی هینس ، دژابوفسکی و البته فرانتس بکن باوئر. این همان تیمی بود که هلند یا لاله های نارنجی را با درخشش یوهان کرایف با گل دور مولر شکست داد.

از نظر ما ایرانیان ، گردمولار به دلیل دیگری شناخته شده است. در سال 1351 تیم بایرن مونیخ به دعوت “پاس” به تهران آمد و اولین بازی را مقابل تیم ملی ایران انجام داد و در ورزشگاه 100000 نفری 6 بر 3 شکست خورد! بله ، آنها شکست خوردند و دو گل از سه گل توسط گرد مولر به ثمر رسید و البته برای توجیه باخت سنگین 6 بر 3 ، آنها گفتند ما دیشب به تهران رسیدیم و دیر خوابیدیم و فردای آن روز نباید بازی می کردند. برای ما

بازی بعدی بایرن مونیخ و میزبان آنها – پاس – در امجدیه برگزار شد اما این بار با وجود استراحت خوب نتوانستند برنده شوند و این دیدار یک بر یک مساوی شد. این گل توسط مهدی مناجاتی به ثمر رسید. گلی آنقدر زیبا که اگر بازی دوستانه نبود و رسمی بود ، قطعاً گل سال می شد. کدام بازیکن بایرن مونیخ گل تساوی را به ثمر رساند؟ بله ، گرد مولر.

مدافع یارکوب گردملر در هر دو بازی (ملی و بعدی) مجید حلوا بود که اگر تسلیم می شد ، مولر در دو بازی بیش از سه گل به ثمر می رساند.

در مجموع ، گرد مولر در طول سالهای بازی خود نزدیک به 700 گل در طول سالهای بازی خود به ثمر رساند و او شناخته شده بود که هر توپی را که دریافت می کند در محوطه جریمه به ثمر می رساند.

اگرچه او در سال 1966 عضو تیم آلمان بود و در فینال به انگلیس باخت ، اما از 1968 دوست خود را ثابت کرد و در سال 1974 گل دوم و قهرمانی آلمان را به ثمر رساند. اما معروف ترین گل دور مولر در فینال نبود. زیرا هدف “یک چهارم نهایی” جام جهانی 1970 داستان متفاوتی دارد.

وقتی مدافع عنوان قهرمانی انگلستان دو امتیاز عقب ماند و آلمان ها با گل های اووه زیلر و بکن باوئر به گل برگشتند ، مولر وقت اضافی گرفت و یک گل آکروباتیک زد که روی جلد مجلات ورزشی و عناوین برنامه های فوتبال ظاهر شد. این سومین گل گرد مولر برای حذف انگلیس بود. در جام جهانی 1970 او 10 گل به ثمر رساند. زیرا او برای همه تیم ها به جز در جدول رده بندی گلزنی کرد. در مراکش ، بلغارستان ، پرو ، انگلستان و ایتالیا. با این حال ، شگفت انگیز است که او هرگز مرد سال نشد. با این حال ، او یک بار توپ طلای 1970 و دو کفش طلای اروپا را از آن خود کرد.

یکی دیگر از ویژگی های او احترام فوق العاده او به قاضی بود و بنابراین او هرگز اخطار نگرفت و الگو شد.

او با یادآوری مجلات قدیمی اولین قهرمانی آلمان در سال 1954 ، یادآور می شود: “من هشت ساله بودم که هلموت ران گل قهرمانی را به ثمر رساند و من آنقدر از صندلی لهستانی به پایین پرتاب شدم که پایه سقوط کرد.” در ایران و سبک و مدل آن هنوز سفارشی است ، به دلیل دوام و طول عمر معروف است.) پایه صندلی لهستانی شکسته شد ، اما می دانستم که چقدر دوست دارم گل بزنم و چشم هایم را باز کنم و بدون گلزن بهتر. “من متولد شدم و” بمب افکن ملی “نام گرفتم.

اما این مهمتر است: “ایران خانه دوم من است. چرا؟” برای شبهای تهران! “

در ابتدا گفته شد که او دعوت تیم های دیگر را با این پاسخ رد کرد که عشق من را ترک نخواهد کرد ، اما ممکن است تصور شود که این به خاطر جوانی و پیشنهادات خوب بایرن بوده است. در اواخر دوران بازیگری خود ، در سال 1978 ، در اوج حمله آلمان – کلاس فیشر – او با 25 میلیون دلار با یک رده برتر بازی می کرد – که در آن زمان در فوتبال باورنکردنی بود – او به کاسموس نیویورک دعوت شد. و بازگشت او پاسخ داد: من عشقم را رها نمی کنم! (باراناخبر: البته یک سال بعد ، او با هم تیمی بزرگش ، فرانتس بکن باوئر ، به فوتبال آمریکا رفت ، اما او مانند او به نیویورک نرفت ، بلکه به فلوریدا رفت تا دو سال در بازی Fort Fort Lauderdale Strikers بازی کند.)

توماس مولر نزدیک گرد مولر

بازیکنی به یاد ماندنی و به یاد ماندنی ، اما آخرین سالهای عمر خود را به بیماری آلزایمر و از بین رفتن افتخارات در ذهن و حافظه خود ، تنها و تنها گذراند ، تا اینکه سرانجام نامش در رسانه ها بازگردانده شد و خاطرات را قلقلک داد. بسته شد

این بار خبری از هدف و شکوه قهرمانی او نبود ، بلکه خبر مرگ او بود. مرگ گرد مولر که در بین اولین های دنیای فوتبال جایگاه دائمی دارد. “

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا