بحث انتخاب میان دوره ای سنا در جورجیا برای انتخاب شخصی که دلسوز مردم و منافع کشورش باشد ، دور از ذهن است زیرا سیاست خارجی که توسط رهبران دولت آمریکا برای معرفی نامزد در سنا دنبال می شود ، محافظت از منافع ایالات متحده نیست ، به گزارش گروه بین الملل آنا. بلکه اولویت قرار دادن دیدگاه دوستانه آن کاندیدا در مورد نزدیکترین متحد واشنگتن در منطقه غرب آسیا ، رژیم صهیونیستی است.
ساختار سیاسی آمریکا مبتنی بر حمایت کورکورانه از اسرائیل است
البته نمی توان انکار کرد که در سیاست خارجی هر کشوری موضوعاتی وجود دارد که باید در انتخابات مورد توجه قرار گیرد. به این ترتیب ، نامزد باید آنها را به عنوان خطوط قرمز خود در نظر بگیرد ، اما در چارچوب این سیاست ، نباید از نامزدهایی كه قصد ورود به مجلس سنا را دارند بسیار مهم است كه برای حمایت از یك متحد بیعت كنند بدون دانشمند بوده اند فکر کردن را وفادار بگذارید.
علاوه بر این ، رای دهندگان آمریکایی نباید منافع کشور خود را فدای قدرت گرفتن یک حزب سیاسی متحد در کشور کنند. این دقیقاً همان چیزی است که هم اکنون در ایالات متحده اتفاق می افتد و ادعای رئیس جمهور دونالد ترامپ در مورد “ابتدا آمریکا” یک شعار ساده به نظر می رسد ، زیرا اکنون نامزدهای سنا باید از دولت تل آویو و سیاست های آنها حمایت کنند ، در غیر این صورت موارد بیشتری وجود دارد فرصت کم در مقایسه با رقبا برای ورود به سنا.
برای درک تأثیر ذهنیت “اول اسرائیل” در شکل گیری ساختار سیاسی ایالات متحده ، باید به وضعیت انتخابات در کشور نگاه کرد. انتخابات میان دوره ای سنا در گرجستان به نوعی درگیری سیاسی تبدیل شده است. اگر جمهوری خواهان کرسی سنا را بدست آورند ، کنترل سنا را به دست خواهند گرفت و در صورت کسب دو کرسی از سوی دموکرات ها ، جو بایدن ، معاون اول رئیس جمهور ، کمالا هریس می تواند با حمایت همه احزاب از بن بست عبور کند.
در همین حال ، وال استریت ژورنال اخیراً مقاله ای تحت عنوان “عقاید وارناک درباره اسرائیل” منتشر کرده است. رافائل وارناك نامزد حزب دموكرات در برابر سناتور جمهوری خواه كلی لوفلر برای مجلس سنا در جورجیا است. وال استریت ژورنال نتیجه گیری می کند که وارناک تجسم شر یا چیزی شبیه به آن است زیرا وارناک دوست مورد اعتماد دولت راست افراطی اسرائیل نیست.
بیشتر بخوانید:
نقش نفوذ و لابی گری یهودی-صهیونیستی در دولت آمریکا
اکنون س questionsالاتی مطرح می شود ، از جمله برای چه کسی مهم است؟ چرا وقتی رای دهنده ای به یک سناتور آمریکایی رأی می دهد ، نگرش او نسبت به اسرائیل باید مهم باشد؟ حداقل چرا باید مسئله اسرائیل برای رای دهندگانی که برای مسائل آمریکا ارزش قائل هستند مهم باشد؟ فراتر از این موضوعات ، چرا نشریات با انتشار مقاله ای در مورد نامزدها نمی خواهند در مورد ایالات متحده یا آلمان ، عربستان سعودی ، آفریقای جنوبی ، یا استرالیا یا انگلیس یا برزیل یا حتی روسیه و چین فکر کنند؟ به نظر می رسد حداقل روسیه و چین قسمت عمده ای از سیاست خارجی واشنگتن را تشکیل می دهند.
ببینید جمهوری خواهان چطور نوع تأیید سیاسی را برای خود ترتیب داده اند. طی دو دهه گذشته ، جمهوری خواهان این ایده را ترویج کرده اند که اگر کاندیداهای اسرائیلی باشند می توانند رای مردم را بدست آورند ، این بدان معنی است که این به نفع اسرائیل است.
مشکل وال استریت ژورنال با رافائل وارناک همدردی وی با مردم فلسطین بود
علاوه بر این ، هیچ چیز دیگری مهم نیست. مودیان آمریکایی باید مالیات خود را به خوبی بپردازند ، فلسطینیان باید مورد ظلم واقع شوند ، جهان عرب باید خشمگین شود و مسیحیان منطقه غرب آسیا باید منزوی شوند. در ساختار اشتباه سیاست خارجی آمریکا ، اینها اصلاً اهمیتی ندارند. تعدادی از پروتستان های انجیلی که خودسرانه رژیم سکولار را به همتایان مسیحی خود ترجیح می دهند توانایی به قدرت رسیدن جمهوری خواهان طرفدار اسرائیل را پیدا کرده اند و اینها مهم هستند ، نه واقعیت ها.
به همین دلیل وال استریت ژورنال از اینکه با وارناک با فلسطینی ها ابراز همدردی کرده و از پروژه استعماری بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر اسرائیل در کرانه باختری حمایت نکرده ، وحشت دارد. با حمایت پرشور دولت ترامپ بود که مقامات اسرائیلی هر کاری می خواستند انجام دادند و با فلسطینی ها به عنوان برده رفتار کردند. دولت ترامپ نیز بدون شناخت ملت فلسطین وارد درگیری فلسطین و اسرائیل شد.
این رویکرد محدود به جمهوری خواهان و دولت ترامپ نیست. حزب دموکرات نیز از این قاعده مستثنی نیست. خود بایدن به تل آویو وفادار است و حتی به صهیونیست بودن خود افتخار می کند. آنتونی بلینکن بایدن نیز دوست اسرائیل برای کاندیداتوری در امور خارجه است. بعید است کسی بتواند بدون پیوستن به لابی صهیونیستها به مکانی در ساختار سیاسی ایالات متحده برسد. در میان آنها مردم ایالات متحده وجود دارد که منافع آنها به یغما می رود و امنیت آنها به خطر می افتد.
انتهای پیام / 4155 /