نخستین گزارش زنده – باراناخبر

به گزارش باراناخبر، این روزنامه اعتماد او می نویسد: «رادیو تا اندکی پس از جنگ جهانی اول، رسانه ای برای ارائه محتوای صوتی نبود، بلکه وسیله ای برای ارتباط دو طرفه بود و بیشتر در کشتیرانی و همچنین در سازمان های نظامی استفاده می شد. اما این ابزار ارتباطی، به گفته هری دیویس (مدیر عامل شرکت وستینگهاوس الکتریک)، یک ابتکار با امکانات نامحدود بود و می توانست بسیار بیشتر به جامعه خدمت کند.

در سال 1920، شرکت آنها اولین ایستگاه رادیویی را در ایالات متحده به ثبت رساند و از طریق این دستگاه جدید به طور رسمی مجوز فعالیت رسانه ای را صادر کرد. حدود شش ماه بعد با پخش گزارش های ورزشی زنده، ظرفیت رادیو را برای تبدیل شدن به یک رسانه جمعی آزمایش کردند. اولین مبارزه ای که آنها پوشش دادند مسابقه بوکس بین جانی ری و جانی داندی در 11 آوریل 1921 در پیتسبورگ بود. فلورنت گیبسون، دبیر بخش ورزشی روزنامه پیتسبورگ دیلی پست، از این رقابت – که با پیروزی دنی ری در دور دهم به پایان رسید – گزارش داد – او را به اولین روزنامه‌نگار آمریکایی تبدیل کرد که یک مسابقه ورزشی را برای مخاطبان زیادی در خارج از کشور اجرا کرد. جالب اینجاست که او و همکارانش برای درگیرکردن هر چه بیشتر تماشاگران از تماشاگران حاضر در ورزشگاه ابایی نداشتند و سعی می کردند با تشویق و حتی توهین خود همراه با صدای گزارشگر به گوش شنوندگان برسند. حتی این خبرنگار که با هیجان جزئیات این مسابقه را گزارش می کرد، گهگاه برای لحظاتی سکوت می کرد تا اینکه فقط صدای حاضران در ورزشگاه از رادیو پخش شد.

به این ترتیب رادیو این امکان را برای مردم فراهم کرد که مسابقه ای را که نمی توانستند از نزدیک دنبال کنند – هرچند غیرمستقیم – و از روند و نتیجه یک رویداد ورزشی همزمان با آن رویداد مطلع شوند. پخش زنده موفق مسابقه جانی ری و جانی داندی بعدها با گزارش های دیگری از بوکس و سپس ورزش های دیگری مانند بسکتبال و بیسبال همراه شد. کم کم پخش زنده مسابقات مهم ورزشی به یک برنامه معمولی رادیویی تبدیل شد و یکی از دلایل جذابیت این رسانه نوظهور شد. ناگفته نماند که رادیو تا اوایل دهه 1930 همچنان یک کالای لوکس بود و اکثر خریداران آن محدود به اقشار بالای جوامع مرفه بودند. در آن دهه بود که رادیوها با تعداد بیشتر و با قیمت های پایین تر معرفی شدند و انحصار ثروتمندان را شکستند. از آن زمان، نه تنها طبقه متوسط، بلکه افراد بسیار فقیر نیز آن را خریداری کردند – پس انداز و غفلت از هزینه های ضروری.

اریک هابسبام، در عصر غایت، تولید انبوه و گسترش رادیو را یکی از مهم ترین تغییرات اجتماعی قرن بیستم می داند. رادیو دنیا را وارد اتاق آنها کرد و از آن به بعد تنهاترین مردم هرگز تنها نبودند و همه چیزهایی که می‌توان گفت، خواندن، پخش یا شنیدن می‌شد اکنون در دسترس آنها بود.»

رادیو همچنین نظم عمومی خود را ایجاد کرد و “برای اولین بار در تاریخ، افرادی که یکدیگر را نمی شناختند آنچه را احتمالاً همه شب قبل شنیده بودند می دانستند.”

انتهای پیام/