تصمیم مدیران تراکتورسازی مورد انتقاد قرار گرفته است اما شیوه کار و رفتار منصوریان مشکلاتی دارد که دفاع از او را دشوار می کند.
به گزارش باراناخبر ، این روزنامه اقتصاد جهانی وی نوشت: “مدیران فوتبال ایران رکورد تغییر مربیان فصل گذشته در لیگ برتر را شکسته و 40 مربی را در یک لیگ 30 هفته ای روی 16 نیمکت قرار دادند. در اینجا صبر تنگ است و صبر کمتر می شود. بنابراین تعجب آور نبود که تغییرات در لیگ بیستم خیلی سریع اتفاق افتاد و این همان اتفاقی بود که افتاد.
اولین قربانی علیرضا منصوریان بود. یکی از افرادی که حاضر به نشستن روی صندلی قرمز در یک برنامه تلویزیونی در هنگام کارگردانی استقلال نبود ، گفت: “من به این رنگ حساس هستم.” اما در ابتدای فصل ، او موافقت کرد که تیم را در سراسر تبریز هدایت کند. با این حال ، او فقط پنج هفته روی نیمکت تراکتور دوام آورد و پس از تساوی خانگی با فولاد اخراج شد. یک برد ، یک باخت و سه تساوی در نتیجه 6 امتیاز و قرار گرفتن در رده دوازدهم جدول ، مدیران تراکتورسازی را با صدور بیانیه ای دو خطه تقسیم منصوریان را اعلام کردند. بنابراین ، پس از استعفا از استقلال در لیگ هفدهم و اخراج توسط ذوب آهن در لیگ نوزدهم ، اکنون حضور ناموفق در تراکتورسازی به قسمت دیگری از کارنامه علی منصور اضافه می کند.
از نظر فنی ، پنج هفته زمان کوتاهی برای اجرای ایده های یک کادر فنی جدید است. اگر قرار بود مربیان با توجه به نتایج 5 مسابقه اول خود در تیم ها قضاوت شوند ، نه برانکو و نه کالدرون در پرسپولیس می ماندند و نه استراماچونی در استقلال. از این نظر ، تصمیم مدیران تراکتور انتقاد می شود ، اما سبک کار و رفتار منصوریان مشکلاتی دارد که دفاع از او را دشوار می کند. او زمانی که کارش در نفت تهران واقعاً لذت بخش بود ، به عنوان یک مربی جوان ، مدرن و صاحب ایده فوتبال ایران طبقه بندی شد ، اما حضور در یک مکان به مکان دیگر منصوریان را غرق کرد. استفاده غیرضروری از تعابیر پیچیده و ناامیدکننده ، استفاده از کلمات ناآشنا و غیر ضروری مانند فیشینگ و پردازش ، نتیجه گیری و غیره ، نه تنها موقعیت او را در نزد مخاطبان فوتبال ارتقا نداد ، بلکه باعث شد منصوریان چهره مردی که فدای مطالب می شود. حرکت بی قرار او در زمین ، اعداد و کلمات اغراق آمیز که در کنفرانس های مطبوعاتی به کار می برد و صمیمیت کاذب با بازیکنان و مربیان حریف مجموعه ای را تشکیل می دهد که مناسب یک مربی حرفه ای نیست.
در هر صورت ، اکنون داستان تراکتور برای منصوریان به پایان رسیده است و هر بار که با ناکامی شغلی را از دست بدهد ، طبیعتاً می تواند تیم دشوار تری پیدا کند. با این حال او هنوز 50 سال ندارد و می تواند به روزهای خوب مربیگری برگردد. به شرط آنکه اوقات اضافی و مساحت را کنار بگذارد و بیش از هر چیز دیگری بر مستطیل سبز و آنچه در آن اتفاق می افتد تمرکز کند. “امضای مربی در زمین دیده می شود ، نه روی نیمکت یا در اتاق کنفرانس مطبوعاتی.”
انتهای پیام