تشکیل یگان های جنگ سایبری

حملات سایبری می توانند اهداف متعددی داشته باشند، اگرچه همه آنها یک تهدید واحد برای منافع اقتصادی دولت ها به شمار می روند.. معروف ترین نوع حمله، اقتصاد یک دولت را هدف قرار می دهد یا سعی می کند حساب های بانکی آن را به سرقت ببرد.. فضای مجازی و پیچیدگی روزافزون آن به یکی از مهم‌ترین ابزار تنش‌های آینده تبدیل شده است که می‌تواند از بسیاری جهات مؤثر باشد.. استراتژی‌های نظامی مدرن، ارتش‌های هوشمند را بر اساس کیفیت و نه کمیت ارزش می‌گذارند. به عبارت دیگر، نقاط قوت مهمتری وجود دارد که مبتنی بر فناوری پیشرفته و توانایی دستیابی به نتایج بیشتر با منابع کمتر است..

این شرایط بسیاری از کشورها را به پیگیری تحولات جهانی در این زمینه و آمادگی برای رویارویی با چالش های جدید از طریق تجمیع ابزارهای دفاع سایبری تشویق کرده است.. دولت های مدرن و ارتش های پیشرفته اقدامات خود را بر فضای مجازی متمرکز کرده اند. از این فضا برای تقویت آنها استفاده شده است اما همچنان نقاط آسیب پذیری وجود دارد.
برای مثال زیرساخت های حیاتی دولت ها (مانند برق، آب و حمل و نقل)فرماندهی نظامی، شبکه‌های کنترل و فن‌آوری‌های جدید جنگ همگی به فضای سایبری وابسته هستند.

شایان ذکر است رقابت پیش رو بین کشورها برای تشکیل ارتش سایبری و مقابله با این چالش است. برخی از کشورها موفق شده اند توانایی غلبه بر حملات سایبری تهاجمی را در حالی که بیش از 100 این کشور واحدهای جنگ سایبری تشکیل داده است.

تحلیل دولت های عربی نشان می دهد که تلاش های مختلفی در این زمینه صورت گرفته است که بیشتر آنها مخفیانه بوده است و نشانه هایی وجود دارد که مراکش در این زمینه بیش از سایر کشورها پیشرو است.. کشورهای حوزه خلیج فارس نیز در بهره برداری از این حوزه فعال بوده اند زیرا توسعه توان ایران برای آنها خطرناک است و ایران حاضر است از توان خود برای گسترش تفکر ایدئولوژیک خود علیه کشورهای عربی استفاده کند.. مفسران مسائل منطقه می گویند بعید است که همین موضوع در پشت تحولات عربی در فضای مجازی پنهان شود..

در حال حاضر، بسیاری از کشورها حملات سایبری تهاجمی را تحت عنوان جاسوسی یا آمادگی برای جنگ انجام داده اند.. اقداماتی مانند کار با شبکه های برق برای از کار انداختن آنها در زمان جنگ، ایجاد بی ثباتی و افزایش احتمال گسترش بحران از فضای مجازی و به دنیای واقعی از جمله این تلاش ها است.. چنین عملیاتی به دولت محدود نمی شود. افراد، گروه ها و سازمان ها نیز می توانند این کار را انجام دهند. حملات سایبری می تواند به نوعی اعتراض تبدیل شود، مانند مورد گروه Anonymous (هکرهای ناشناس) قبلا بود. این موضوع عمق نفوذ فضای سایبری را در کارکردهای راهبردی دولت ها نشان می دهد. این موضوع همچنین نشان می دهد که چنین حملاتی بسیار استراتژیک هستند و احتمالاً برای امنیت ملی هر کشوری مرکزی هستند.

6565