تاریخچه چراغ‌های راهنمایی و رانندگی؛ آیا به رنگ جدیدی نیاز داریم؟

به گزارش باراناخبر، اکنون کارشناسان معتقدند افزایش خودروهای بدون راننده به این معنی است که مجموعه جدیدی از دستورالعمل های ایمنی برای اطمینان از تعامل صحیح این وسایل نقلیه با علائم راهنمایی و رانندگی مورد نیاز است.

چندین دهه است که چراغ‌های راهنمایی کمک می‌کنند تا عابران پیاده و ماشین‌سواران در خیابان‌ها با هم به خوبی کنار بیایند.

اما زمانی وجود داشت که در هیچ شهری چراغ ها و علائم رانندگی وجود نداشت و شهرها یا به طور مستقیم توسط پلیس ها هدایت می‌شدند یا هیچ گونه سیستم کنترل و هدایتی در شهر وجود نداشت.

چراغ راهنمایی بدون شک از آشناترین و مهمترین وسایل کنترل و تنظیم عبور و مرور وسایل نقلیه و افزایش ایمنی در تقاطع هاست. البته چراغ راهنمایی از حرکت دایمی وسایل نقلیه در مسیرهای مختلف یک تقاطع جلوگیری می کند، ولی به طور کلی در صورت محاسبه صحیح زمان بندی آن متوسط تأخیر وسایل نقلیه کمتر از زمانی خواهد بود که تقاطع بدون چراغ راهنمایی باشد.

معمولاً چراغ های راهنمایی را به طور مستقل و جداگانه برای کنترل تقاطع‌ها به کار می برند ولی گاهی بر حسب ضرورت و برای بازدهی بهتر ممکن است بتوان چراغ های راهنمایی چند تقاطع یا کلیه تقاطع های یک مسیر را به طریقی به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. در سالهای اخیر به کمک روش‌های کامپیوتری می‌توان چراغ‌های راهنمایی تقاطع های قسمتی از شهر یا تمام شبکه ترافیک شهر را به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. این روش که کنترل منطقه ای ترافیک نامیده می شود، نیاز به مطالعات وسیع، دسترسی به تکنولوژی پیچیده و پیشرفته و صرف هزینه زیاد دارد.

همچنین چراغ‌های راهنمایی در سراسر جهان معمولاً از سه رنگ قرمز، زرد و سبز استفاده می‌کنند تا به رانندگان نشان دهند که آیا باید توقف کنند، به حرکت خود ادامه دهند یا احتیاط کنند. «علی حاجبابایی»، استاد مهندسی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی (NCSU)، تیمی را برای طراحی یک سیستم ترافیکی سرپرستی می‌کند که نحوه واکنش خودروهای بدون راننده به علائم راهنمایی و رانندگی را بررسی می‌نمایند.

حاجبابایی به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته است پیشنهاد اضافه کردن رنگ دیگری به چراغ‌های راهنمایی و رانندگی– احتمالاً سفید – را دارد.

علائم راهنمایی و رانندگی چیزی فراتر از صرف ایمنی است. این علائم جریان ترافیک بهتری را ممکن می‌کنند و منجر به ازدحام کمتر می‌شوند و همچنین می‌توانند برای اقتصاد مفید باشند، زیرا مردم زمان و سوخت کمتری را در جاده‌ها تلف می‌کنند.

چراغ راهنمایی و رانندگی چه زمانی اختراع شد؟

اولین چراغ راهنمایی جهان در ۱۰ دسامبر ۱۸۶۸ میلادی در میدان پارلمان، روبروی ساختمان پارلمان لندن در انگلیس نصب شد.

ازدحام فزاینده کالسکه ها در آن تقاطع خاص، آن را برای عابران پیاده در منطقه خطرناک می کرد.

بر اساس یک سیستم هشداردهنده، این چراغ راهنمایی و رانندگی برای کار به یک پلیس نیاز داشت. گاز از لوله ای در زمین برای تامین انرژی چراغ ها به مکانیزم آن وارد می شد.

این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه‌آهن، به نام «J P Knight» ساخته شده بود.

متأسفانه اولین طرح چراغ راهنمایی، شروعی سخت داشت. نشت گاز از لوله تغذیه زیر آن باعث انفجار در مکانیزم چراغ راهنمایی شد و پلیسی که آن را اداره می کرد، مجروح شد.

در پی وقوع این حادثه، چراغ راهنمایی به سرعت حذف شد و چراغ های راهنمایی به طور کلی برای ۶۰ سال آینده ممنوع شدند. اما این چراغ‌ها سرانجام در سال ۱۹۲۹ پس از اختراع سیستم هشداردهنده سه قسمتی در سال ۱۹۲۱ به خیابان های انگلیس بازگشتند.

اولین چراغ راهنمایی که با برق کار می کرد در سال ۱۹۲۳ میلادی توسط «گرت مورگان»، مخترع آمریکایی آفریقایی تبار اختراع شد. او سرانجام طرح خود را به قیمت ۴۰ هزار دلار به جنرال الکتریک فروخت.

در حال حاضر حدود ۹ میلیون نفر ساکن ناحیه بزرگ لندن هستند. میدان پارلمان نیز هم اکنون شلوغ ترین نقطه پایتخت انگلیس محسوب می شود.

چرا چراغ های راهنمایی دارای سه رنگ قرمز، زرد و سبز هستند؟

اولین سیستم رنگی مورد استفاده در سیستم های علائم راهنمایی و رانندگی بر اساس سیستم چراغ های ناوبری مورد استفاده در کشتی ها در دریا بود.

با استفاده از چراغ‌های قرمز و سبز، خدمه کشتی‌های نزدیک می‌توانند فوراً تشخیص دهند که یک کشتی در کدام جهت حرکت می‌کند.

رنگ زرد مورد استفاده در چراغ های راهنمایی مدرن تا سال ۱۹۲۱ استفاده نمی‌شد که در نهایت مخترع ویلیام پات چراغ راهنمایی سه رنگ را معرفی کرد.

این نوآوری یک چراغ زرد به معنای «احتیاط» را به سیگنال های قرمز و سبز موجود اضافه کرد که به رانندگان سیگنال می داد که چراغ ها در شرف تغییر هستند و به آنها هشدار می دهد که سرعت خود را کاهش دهند.

چرا اکنون در چراغ های راهنمایی و رانندگی به رنگ چهارم نیاز داریم؟

به گزارش «الجزیره»، انسان ها و خودروهای خودران هنگام تفسیر سیستم های روشنایی از مجموعه های مختلفی از نشانه های بصری استفاده می کنند. رنگ‌های مختلف – که گاهی اوقات چشمک می‌زنند تا نشان دهند که تغییری قریب‌الوقوع است – برای مغز انسان بهتر عمل می‌کند، در حالی که یک تک چراغ برای اتومبیل‌های خودران کاربردی‌تر است.

بنابراین، چراغ چهارم – به احتمال زیاد رنگ سفید – به نفع خودروهای خودران اضافه می شود. نور سفید توسط یک خودروی خودران به عنوان دستورالعملی برای «ادامه دادن، مگر اینکه دستور دیگری داده شود» تفسیر می شود.

حاجبابایی، استاد NCSU، توضیح داد: اگر چراغ سفید فعال است، فقط خودروی جلوی خود را دنبال کنید.

چه انواع مختلفی از سیستم های چراغ راهنمایی وجود دارد؟

اگرچه انواع مختلفی از فناوری سیگنال های ترافیکی وجود دارد، اکثر سیستم های ترافیکی به دو دسته تقسیم می شوند: علائم ترافیکی که بر اساس یک برنامه زمان بندی ثابت عمل می کنند و علائم ترافیکی که می توانند زمان بندی را بر اساس حجم ترافیک تنظیم کنند.

برخی از مدل های مختلف علائم راهنمایی و رانندگی عبارتند از:

علائم ترافیکی زمان ثابت: این علائم بر اساس حجم ترافیک نیستند. برنامه ریزها زمان بندی هر مجموعه از چراغ ها را بر اساس تحقیقات کلی تنظیم می کنند که ترافیک را در زمان از پیش تعیین شده به جلو می برد.

تشخیص علائم راهنمایی و رانندگی: همچنین به عنوان «علائم ترافیکی فعال» شناخته می شود، اینها با دستگاه های تعبیه شده در جاده کار می کنند که حضور و حجم وسایل نقلیه منتظر در یک تقاطع را تشخیص می دهند و سپس با علائم راهنمایی و رانندگی همگام می شوند که نشان می دهد چه زمانی ترافیک باید حرکت کند یا متوقف شود.

علائم راهنمایی و رانندگی فعال شده توسط عابر پیاده: این علائم از طریق یک دکمه فشاری دستی یا حسگر فعال می شوند که عابر پیاده را در گذرگاه شناسایی می کند و چراغ ها را تغییر می دهد تا ترافیک را متوقف کند.

انتهای پیام