بیم و امیدهای ۱۴۰۰ – باراناخبر

به گزارش باراناخبر ، این روزنامه شهرنشین وی نوشت: “1- ما به آخرین مراحل رسیده ایم. تا آخرین روزهای سال ؛ تا آخرین روح قرنی که ایران شاهد دو کودتا و یک انقلاب بود. پایان قرن فرصت و توجیه خوبی برای آنچه اتفاق افتاده است را مرور کنید و برای اینکه افق های چشمگیر و مثمر ثمر واقع شوند ، گاهی باید به گذشته نگاه کنیم. به عنوان مثال ، اگر نگران موقعیت نامطلوب خود در فرات هستیم ، بیایید به یاد بیاوریم چه زمانی و تحت چه روندی اگر نگران فوتبال ملی هستند ، اگر ما با نگرانی اخبار مربوط به وضعیت اقتصادی نامطلوب باشگاه مورد علاقه خود را دنبال می کنیم ، اگر رسوایی فساد در فوتبال ما را نگران کند و بسیاری ، در صورت وجود ، باید در مورد گذشته تحقیق کنیم تا در آینده بهتر عمل کنیم. پاسخ به بیشتر س questionsالات و چالش ها در گذشته است ؛ گذشته ای که به گفته فاکنر هرگز نخواهد گذشت. پایان قرن فرصتی برای تأمل بیشتر است.

2- زمان تغییر کرده است و ما نمی توانیم افکار عمومی را به سمتی که می خواهیم هدایت کنیم. این واقعیت که ما بازی خارج از بحرین را از دست دادیم زیرا عرب ها دشمن و دوست ما با فرات هستند ، برای ملت در آستانه ورود به یک قرن جدید پاسخی قانع کننده نیست. مسئله نه بی کفایتی و بی کفایتی احتمالی مدیران سابق و مدیران سابق فدراسیون است. شاید آنها در انجام وظایف خود سهل انگاری کرده باشند ، اما این مسئله اصلی نیست و در این صورت ، باید دید که این مدیران ناکارآمد از چه ساختار و سازوکاری انتخاب می شوند. اگر سازوکار مشکلی داشته باشد ، آیا اراده ای برای اصلاح آن وجود دارد؟ آیا برای کسی مهم است که رئیس هیئت فوتبال در تهران تحت هر شرایطی در انتخابات مجمع رأی دهد و حذف وی دشوارتر از تغییر دولت (که ممکن است تا 8 سال طول بکشد)؟ البته تاریخ کمی پیچیده تر از هنر مونتاژ و حتی مهندسی است. اصلاح امور قطعاً زمان بر است ، اما به این معنی نیست که ما صبر ایوب و زندگی نوح را داشته باشیم.

3- ما از سال سخت 1400 استقبال می کنیم؛ سالی که کرونا هنوز با ماست و کلاً ما را ترک می کند ، سرسخت تر ، مسری تر و خطرناک تر شده است. ما 99 سال را با از دست دادن عزیزان خود گذراندیم و کدام یک از ما امسال تاج داغ ندیدیم؟ فوتبال ایران به طور باورنکردنی دو چهره مورد علاقه و محبوب خود را در کشتارگاه کرونا از دست داد. ما از چهل مهرداد میناوند و علی انصاریان عبور کردیم و باور کردن آنها هنوز سخت است. کرونا روح های دوست داشتنی را به خاک سپرد ، قلب ها را شکست و فضاهای خالی و حفره های دردناک را ترک کرد. سال 99 اینگونه گذشت؛ برای غم و اندوه و نگرانی. البته ، تلاش و چشم انداز نسبت به آینده و امید وجود داشت. با این حال ، “امید” یک کلمه کلیدی است ، معنی ، تبلور و گسترش آن نیاز به پیش شرط هایی دارد. شما نمی توانید به خلا امیدوار باشید.

4- سال جدید را با نگرانی برای صعود به جام جهانی آغاز می کنیم. مأموریتی دشوار برای دراگان اسکوچیچ و شاگردانش که با انتخاب بحرین به عنوان میزبان دشوارتر شده است. اگر تیم ملی از گروه خود صعود کند ، او گام اصلی را برمی دارد و ادامه مسیر دشوارتر از صعود از گروهی نیست که اکنون در جدول سوم هستیم. کار دستی گرگی به نام ویلموتس که تا آنجا که می توانست با چاقو به ما ضربه زد و سرانجام ما را به دره های وحشتناک هدایت کرد. ما هنوز از سقوط در ورطه ناکامی فاصله داریم. ما هنوز امیدواریم ، اما دشواری ما را نگران کرده است. نرسیدن به جام جهانی با نسل بهتر یک فاجعه است.

5- رقابت پرسپولیس ، سپاهان ، استقلال ، فولاد ، تراکتور ، صنعت نفت و حتی مس رفسنجان و گل گهر لیگ برتر را جذاب کرده است. فوتبال هنوز هم یکی از معدود موارد مهیج و جذابی است که برای ما باقی مانده است. ورشکستگی باشگاه ها ، سو mis مدیریت (که ویژگی مودبانه و ناکافی است) در فوتبال ایران بیداد می کند و اینکه ما باید دائماً با حوادثی روبرو شویم که پایان دوران برائت را ثابت می کند تلخ است. جای تأسف دارد که غیرحرفه ای است. (نمونه های زیادی وجود دارد.) فوتبال با واسطه گری ، آغشته به مرزها و فرار از قوانین بازی ، زهر ناامیدی را به رگ های ما می ریزد. اما اگر آن را داشته باشیم چه؟ آیا در سال 1400 می توان به پیشرفت امیدوار بود؟ چشم انداز پیش رو امید زیادی به ما نمی دهد. ما همچنین می دانیم که مسئله فقط فوتبال نیست. به عنوان مثال ، عدم اطمینان مالی فوتبال معادله ای نیست که بتوان با اقتصاد نامطمئن ایران حل کرد. بسیاری از مسائل باید با گام های بسیار بزرگتر حل شود تا دریچه ای به نور در فوتبال ایران باز شود. هنوز جمله معروف زندگی حجاز را به یاد داریم.

با این وجود فوتبال با همه مشکلات و آسیب دیدگی های خود یکی از معدود بهانه های ادامه کار است. برای لذت بردن از لحظه لرزش دروازه حریف و راضی بودن به گل دقیقه 93 و پیروزی با 10 بازیکن و هر آنچه که هیجان و لذت را برای ما به همراه دارد. ما همه اینها را در اندازه فوتبال ایران تجربه می کنیم ، که قطعاً به خوبی لالیگا نیست ، اما تا اعلامیه دیگر هیچ راه حلی وجود ندارد. ما همین چیز را داریم. وقتی سوت می زند ، فوتبال می تواند جنبه جادویی خود را به ما نشان دهد. ما می خواهیم تا حد ممکن از این فوتبال لذت ببریم. درخواست مشروع است اگر دوستان بروند.

6- ما از بهار ، سال نو و قرن جدید استقبال می کنیم. امیدوارم همه چیز تغییر کند و ما بهتر شویم. اکنون فوتبال ایران بهتر می شود میلیون ها ایرانی مقاومت بیشتری برای تحمل زندگی دشوار امروز دارند. فوتبال هنوز هم می تواند این معجزه قرن را که ما کاملاً ایرانی شده ایم ، ستایش کند. در آستانه ورود به یک قرن جدید ، آرزو می کنیم روزهای بهتری برای فوتبال ایران داشته باشیم. فوتبال با توجه به ارتباطش با اقتصاد ، سیاست و فرهنگ ، اگر در مسیر درستی باشد ، به معنای پیشرفت در زمینه های دیگر است. فوتبال آینه ای است که می توانیم چهره خود را در آن ببینیم. “ما به امید دستیابی به روزهای بهتر برای فوتبال ایران و ملت ، از قرن جدید استقبال می کنیم.”

انتهای پیام