اهداف پشت پرده سیاست خارجی جدید امارات

در واقع در مقاطع مختلف بسته به اینکه کشورهای عربی خلیج فارس حمایت کامل رئیس جمهور آمریکا را پشت سر داشته باشند یا با بی تفاوتی و بی تفاوتی مقامات آمریکایی مواجه شوند، رویکرد آنها به منطقه و کشورهای همسایه متفاوت است.

در این میان البته امارات شاهد تغییرات و تعدیل های عمده ای در سیاست خارجی خود بوده است. در اوج بحران سوریه، این کشور در کنار مخالفان اسد قرار داشت که از سوی دولت رجب طیب اردوغان به همکاری و حمایت در جریان کودتا در ترکیه و در زمان قطع روابط سیاسی عربستان با ایران. سال 1394) کاهش روابط با کشورمان و در مورد جنگ یمن نیز در جبهه عربستان بود، اکنون چرخشی 360 درجه در سیاست خارجی خود اعمال کرده است.

امارات در حال حاضر به دنبال ترمیم روابط با همه کشورهایی است که در سال های اخیر با آنها روابط چالش برانگیزی داشته است. این کشور طی روزهای اخیر مقامات دیپلماتیک خود را به سوریه و ترکیه اعزام کرده و منتظر بوده است تا معاون وزیر امور خارجه کشورمان ثابت کند برای رسیدن به موقعیت منطقه ای و ارتقای جایگاه خود در منطقه غرب آسیا دشمن دائمی وجود ندارد. به هر تغییری

در شرایط فعلی، به نظر می رسد رویکرد جدید امارات متحده عربی با اهداف مهمی اتخاذ شده است. اول، امارات به این نتیجه رسیده است که دولت بایدن نسبت به دولت ترامپ تمایل کمتری به مداخله در منطقه غرب آسیا دارد و تلاش می کند ایالات متحده را از تنش در منطقه دور نگه دارد. بنابراین، امارات به وضوح دریافته است که دیگر هیچ گونه حمایت تزلزل ناپذیری از این قدرت فراملی وجود ندارد و مانند سایر کشورهای عربی خلیج فارس باید به طور مستقیم مکانیسم هایی را برای تنظیم و بهبود روابط با همسایگان خود در نظر بگیرد.

یکی دیگر از دلایل مهمی که امارات را به سمت بهبود روابط با کشورهای منطقه سوق داده است، چراغ سبزی است که عربستان به عنوان برادر بزرگ اعراب خلیج فارس به این کشورها نشان داده و وارد عرصه گفتگو با ایران شده است. بدون شک مقامات اماراتی به این نتیجه رسیده‌اند که وقتی عربستان با همه چالش‌های سیاسی، نظامی و امنیتی با ایران به سمت تنش‌زدایی با تهران حرکت می‌کند، این بدان معناست که راه‌های دیگری غیر از حل و فصل وجود ندارد. تنش های منطقه ای و همچنین باید با رفع موانع روحی و روانی به سمت کاهش تنش با کشورهای همسایه و منطقه حرکت کنند.

یکی دیگر از دلایل تغییر در سیاست خارجی امارات، نگرانی شدید ابوظبی از تأثیرات گشایش روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی، افزایش فشار عمومی در جهان اسلام و از دست دادن اعتبار و انزوا بین کشورهای اسلامی است. این موضوعی است که قطعاً برای مقامات اماراتی خوشایند نیست و آنها سعی دارند با گسترش روابط با کشورهای قدرتمند جهان اسلام مانند ایران و ترکیه از این دام خلاص شوند و همچنان جایگاه خود را در بین کشورهای اسلامی حفظ کنند. .

در واقع، در سال‌های اخیر، امارات سعی کرده است خود را کشوری عمل‌گرا و سودگرا معرفی کند و خود را به‌عنوان بازیگری معرفی کند که با همه طرف‌های منطقه در ارتباط است تا به دنبال منافع و توسعه تجارت و امنیت باشد. روابط خارجی خود را در گستره وسیعی از محور مقاومت تا تل آویو تعریف کرده است. به این ترتیب این کشور در پی توافقات سیاسی و اقتصادی اخیری که با رژیم صهیونیستی داشته است، با نزدیک شدن به ایران و سوریه به عنوان کشورهای خط مقدم جبهه مقاومت و بهره برداری رسانه ای از آن، سعی در ایجاد بازی دو طرفه برای خود دارد. فشار افکار عمومی در جهان اسلام

وعده 10 میلیارد دلاری امارات برای ترکیه که هم اکنون درگیر بحران اقتصادی و مشکل کاهش بی سابقه ارزش پول ملی است، با هدف دریافت امتیازات متقابل از اردوغان، جلب حمایت او و البته کاهش است. نفوذ اخوان المسلمین در ترکیه

بنابراین باید گفت رویکرد امارات به حوزه سیاست خارجی به مصداق واقعی دیدگاه های واقع بینانه تبدیل شده است که بر اساس آن هیچ دوست و دشمن دائمی برای کشورها وجود ندارد و تنها منافع ملی باید چراغ راه تصمیم گیرندگان باشد. در یک محل. اگرچه این رویکرد ممکن است در راستای منافع امارات و ارتقای جایگاه منطقه ای این کشور باشد، اما مسئولان جمهوری اسلامی با هماهنگی سایر کشورهای منطقه به ویژه اعضای مقاومت باید با استقبال از توسعه منطقه نشان دهند. روابط، آنها از اهداف پشت این چراغ سبز آگاه هستند و حاضر نیستند امارات و سایر کشورهای عربی را بدون امتیازات متقابل به اهداف خود نزدیک کنند.

1717