درخواست یک کارگردان از مخاطبان فیلمش / “حتما ماسک بزنید”

بهزاد نلبوندی در متنی به باراناخبر نوشت: “روزی ملخ ها به دهکده حمله کردند و محصولات زراعت کشاورزان آن روستا را غارت کردند. روستاییان هنوز فرصتی برای یافتن خود پیدا نکرده اند که با شروع طغیان شدید طغیان کرد.” از بین بردن عفونت میگو.
اهالی این روستا برای باروری مجدد اراضی خود بذرهایی از روستاهای همجوار تهیه کردند ، اما زمین لغزش تنها گذرگاه آنها را از طریق روستاهای همجوار مسدود کرد. آنها فکر می کردند که بیماری ناشناخته به آنها یادآوری می کند که شر پایان آن نیست. در آن شرایط ، کشاورز صبح زود به مزارع خود می رفت و هر لحظه زمین خود را حفر می کرد و عصرانه به خانه باز می گشت. با توجه به سلامت روانی وی ، بزرگان دهکده نزد وی آمدند و از او پرسیدند: آیا بذر باقی مانده است تا به سرزمین شما برود؟ جواب داد نه. آنها از او پرسیدند: “پس چرا هر روز سرزمین خود را مانند دیوانه می کنی؟”
دهقان در پاسخ گفت: “ما نگران باشید که باد ممکن است آن را به سرزمین من وارد کرده و به دلیل سهل انگاری من احتمال جوانه زنی را از دست داده است.”

بحران اقتصادی و این مهمان ناخوانده که به آرامی صاحب خانه می شود ، شرایط را برای عموم مردم سخت کرده است. روزی نیست که خبرهای بد را نشنویم و زندگی را برای ما سخت نکند. این وضعیت برای ما فیلمسازان مستقل حتی دشوارتر است. اما چه کاری می تواند انجام شود؟ آیا باید تسلیم شویم؟ ما مانند مسافران کشتی هستیم که هر لحظه در اثر طوفان از هم پاشیده می شود. آیا باید تسلیم طوفان شویم و کاری نکنیم؟ ما تصمیم گرفته ایم که تسلیم نشویم و امیدوار باشیم. اگر طوفان کشتی را از ما دور کند ، سوار قایق می شویم. اگر قایق نداریم ، از چوب الوار صعود خواهیم کرد. در غیر این صورت ، تا آخرین لحظه شنا می کنیم و قدم می زنیم. طوفان ابدی وجود ندارد و طلوع آفتاب نزدیک است. شکی نیست که همه ما یک روز به انتهای خط خواهیم رسید. اما ما برای امید به لحظه زنده بودن ، خواهیم جنگید.

فیلم ما “پرو” (هر صحنه و لباس داستانی دارد) از روز یکشنبه اکران خود را در گروه Art Experience از سر گرفت ، انتظار آن را نداریم و فقط اطلاع می دهیم. اگر در شرایط موجود به سینما می روید ، ابتدا پروتکل های بهداشتی را دنبال کنید و حتماً ماسک بپوشید و از دیدن فیلم ما خوشحال خواهیم شد.

باد هر روز هزاران بذر امید به همراه دارد. . کافی است که خاک قلبهای ما را برای رشد آنها آماده کنیم.
بگذارید این روزها تلخ تر از سم باشد
“بار دیگر ، وقتی شکر می آید”

“پرو” داستان یک روز در زندگی سه شخصیت است که در مناطق مختلف تهران زندگی می کنند. آنها برای تهیه لباس عروسی از خانه خارج می شوند ، اما بدون اطلاع آنها بر زندگی یکدیگر تأثیر می گذارند و شیوه زندگی یکدیگر را تغییر می دهند.

انتهای پیام