«یکی از بچه ها به نام مجید کوهی که در کار قنادی بود با کمترین امکاناتی که داشتیم زولبیا درست کرد. هرچند مقدارش بسیار کم بود و سهم هر نفر ناچیز اما لذتی که از آن بردیم وصف ناپذیر بود.»
به گزارش باراناخبر عبدالله عابدی از اسارای دوران جنگ تحمیلی با اشاره به اولین ماه مبارک رمضان در اردوگاه موصل ۱ گفت: «برای احتیاط در تشخیص زمان اذان و اوقات شرعی همیشه یک ساعت زودتر یا دیرتر از برنامه ای که در روزنامه های عراقی چاپ می شد روزه را می گرفتیم و افطار می کردیم تا مطمئن باشیم که مطابق شرع عمل کرده ایم.
در روزهای پایانی ماه رمضان جلسه ای با سخنرانی حاج آقا ابوترابی در اردوگاه برگزار شد. همه دور هم جمع شده بودیم اما سرباز عراقی که نگهبان بود زودتر از موعد متوجه این تجمع شد. او اجازه نداد که خبر به ما برسد و نگذاشت مراسم ادامه پیدا کند. در را قفل کردند و حاج آقا را از آنجا بردند.
مدتی بعد حدود ۵۰۰ نفر از اسرای عملیات بیت المقدس را به اردوگاه آوردند. این عزیزان حال و هوای خاص خودشان را داشتند و روحیه جمعی را در اردوگاه تغییر دادند.
پاییز سال ۱۳۶۱ در اوج سختی و ناامیدی ناگهان خبر رسید که حاج آقا ابوترابی دوباره به اردوگاه آمده است. این خبر مثل جانی تازه در کالبد اسرا دمید.
یکی از بچه ها به نام مجید کوهی که در کار قنادی بود با کمترین امکاناتی که داشتیم زولبیا درست کرد. هرچند مقدارش بسیار کم بود و سهم هر نفر ناچیز اما لذتی که از آن بردیم وصف ناپذیر بود.
روزهای طولانی اسارت واقعاً طاقت فرسا بود اما با وجود تمام سختی ها لحظاتی هم داشتیم که نشان می داد اراده و ایمان هر محدودیتی را شکست می دهد.»
انتهای پیام