فلسفه توجه به هندوانه، فال حافظ و آجیل در شب یلدا چیست؟

گروه فرهنگی خبرگزاری آنا دکتر. سعید تصدیری یکی از اساتید زبان و ادبیات فارسی همزمان با فرا رسیدن شب «یلدا» یادداشتی به آنا داد که در ادامه می خوانید؛

چشمان خود را ببندید و خود را در گذشته تاریخ ایران تصور کنید. در زمانی دور، چندین هزار سال پیش! شاید هفت هزار سال پیش یا حتی بیشتر! ما به طور قطع نمی دانیم، اما به نظر می رسد در دوره ای هستیم که بشریت هنوز “خط” را اختراع نکرده است. اینجا در طولانی ترین شب سال هستیم، شبی که بعدها «جلدا» نامیده شد.

یلدا یک نام سوری است به معنای تولد یا تولد! «شب چله» نیز به همین معناست و این عدد مربوط به تولد یا تولد مجدد است: چله نوشانی، چهلم متوفی، نوزاد و غیره.اجداد ما در این کره خاکی بر اساس گردش مداوم ماه و خورشید و گذر فصول به تقویمی رسیده بودند که در آن بلندترین شب سال یعنی یلدا را به اعتقاد خود طلوع خورشید گرامی می داشتند. در تاریکی این شب

چه باور اسرارآمیزی: شب تاریک طولانی سرانجام با “خورشید” آبستن می شود.ضرب المثل ما: «پایان شب تاریک سپید است» و این نمادی است از رویدادی روشنگر در میان ناامیدی ها. خورشیدی که در ابتدای فصل زمستان طلوع می کند می تواند نوید روزهای خوب و گرم باشد و به راستی چه گرما و منبعی قوی تر از خورشیدی است که بتواند جهان را گرم نگه دارد؟تاریخ را نه با ذهن مدرن امروزی، بلکه با عینک ایرانیان باستان نگاه کنیم.

اجداد ما در گاهشماری و تقویم خود سال را به 2 «انقلاب» یا دو فصل تابستان و زمستان تقسیم می کردند و به جای بهار و پاییز از نام «اعتدال» استفاده می کردند.

آنها تلسکوپ های پیچیده و فضاپیماهای پیشرفته نداشتند. آنها فقط به آسمان نگاه می کردند، حرکت ماه، خورشید و ستارگان را زیر نظر داشتند و آب و هوا و تغییرات آب و هوای سرزمین خود را اندازه گرفتند. در نهایت به همان شیوه اساسی و بر اساس تجربیاتی که بشر در طول سالیان دراز، نسل‌های متمادی به دست آورده بود، به این نتیجه رسیدند که در دو زمان سال، شب و روز برابر است. همچنین سالی یک بار طولانی ترین روز و طولانی ترین شب را روی زمین تجربه می کنیم.

علم جدید نجوم می گوید که «زمین» در مداری به نام منظومه شمسی به دور خورشید می چرخد ​​و در عین حال با یک حرکت موقعیتی به دور خود نیز می چرخد. این چرخش با شیب 23.5 درجه انجام می شود و بنابراین با ورود تابش خورشید به نیمکره شمالی زمین، برابری روز و شب رخ می دهد (اعتدال بهاری). وقتی آن را با عنوان «نوروز» جشن می گیریم؛ با ادامه حرکت پرتوهای خورشید به سمت نیمکره شمالی، روزها طولانی‌تر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شوند تا اینکه در اول جولای، شاهد طولانی‌ترین روز سال (فصل انقلاب/تابستان) هستیم. که دوباره برابری روز و شب (اعتدال پاییزی) را تجربه کنیم.

این زمانی است که پرتوهای خورشید وارد نیمکره جنوبی می شود و هر چه زمان می گذرد روزها کوتاه تر و شب ها طولانی تر می شود تا اینکه در 30 دسامبر به طولانی ترین شب سال می رسیم که آغاز فصل انقلاب یا زمستان است. ، و این روند تا اعتدال بهاری ادامه دارد.در ایران باستان به طولانی ترین شب سال توجه می شد زیرا اعتقادات زیادی پیرامون آن وجود دارد.

آنها جهان را مبتنی بر دو نیروی خیر و شر می دانستند که همه چیزهای منفی و مثبت جهان را تحت الشعاع قرار می داد. از نظر اجداد ما این دو را نمی توان در یک جا جمع کرد و مانند چراغی که در دو حالت روشن یا خاموش است و صورت دیگری ندارد وجود انسان یا باید مستعد نجاست باشد یا دارای صفات نیکو باشد. . از خدا

با این تقسیم، تمام صفات خوب مرتبط با جهان نور و تمام بدی های جهان به دنیای تاریک و سیاه شیطانی بستگی دارد.

بر اساس این فلسفه، در جلدا که طولانی ترین شب سال است، اهریمن قدرت بیشتری برای رویارویی با دنیای نیکی دارد، بنابراین باید با تجهیزات کاملتر به مبارزه با این تاریکی ها برویم. شب آبستن «خورشید» است و این نماد به شکل هندوانه ای قرمز بر سر سفره های یلدا حضور دارد.

استفاده از میوه هایی با دانه های درشت مانند انار و دانه های فراوان مانند گردو نشانه برکت این سفره ها در برابر ظرافت شیطان است. ایرانیان تا آخر شب یعنی تا صبح آغاز زمستان در کنار عزیزان خود می نشینند و شب را به شادی و خوشی سپری می کنند تا اهریمن برنده نمادین این داستان باشد:

این قافله زندگی شگفت انگیز می گذرد

گذر ثور داریب با طرب

ساقی غمگین حریف چه خواهد خورد؟!

شب از جام می گذرد

شاعران ما روح این شب را درک کردند و دانستند که اگرچه تاریکی این شب طولانی ترین اتفاق ممکن است، اما پیروزی نور بر تاریکی حتمی است. در میان این بزرگان، جایگاه شعری «حافظ» خاص و ویژه است.

خودش هم نمی داند که چه نقش شگفت انگیزی در بازتولید «امید» و «امید» در میان مردم سرزمینش داشته است. به نظر می رسد همه مردم ایران می خواهند از او بشنوند که آرزوهایشان به حقیقت می پیوندد.

در این تاریکی طولانی با برق امید در چشمانمان به سراغ دیوان حافظ می رویم و با او می خوانیم:

دوستان گره را از زلف یار باز کنید

شب خوبی است، این داستان را بگویید

تنها بودن انسان است و دوستان جمع شده اند

و یکبار بخوان و تعریف کن