از نظر نخست وزیر عراق ، هر دو این اهداف موقعیت خوبی را برای کشور و در نتیجه دولت آن ایجاد می کنند. برگزاری اولین دور مذاکرات ایران و عربستان در بغداد و تلاش برای گسترش دامنه این گفتگوها بین ایران ، اردن و مصر به موازات آنچه در حال حاضر در وین اتفاق می افتد ، البته یک تمایل مشترک در میان تمام طرفهایی است که بغداد را پذیرفته اند. به عنوان صحنه. به عبارت دیگر ، ایران ، عربستان سعودی ، اردن و مصر به عنوان چهار کشور اصلی خاورمیانه در یک توافق نامه مشترک و تحت تأثیر پیشرفت مذاکرات برجام در وین ، تمایل به حذف تنش متشنج در روابط خود را نشان داده اند و دولت کاظمی را قادر ساخت تا در مناسبات منطقه ای برای خود و کشورش برقرار شود. این فرصت در حالی فراهم شده است که نخست وزیر عراق با بهره گیری از تجربه خود در ساختار سیاسی عراق در سالهای اخیر ، توانسته است رابطه صمیمانه ای با هسته های تصمیم گیری در این دولت ها برقرار کند. به همین دلیل است که محمد بن سلمان ، ولیعهد عربستان سعودی ، در سفر کاظم به عربستان سعودی از وی خواست تا برای آرامش تنش ها میان تهران و ریاض میانجیگری کند. علاوه بر این ، پنج دولت مصر و اردن درخواستی مشابه از کاظمی داشتند.
در انتظار مذاکرات منطقه ای ، دولت کاظمی در تلاش است تا عراق را از نقطه اختلاف و انعکاس فیزیکی قدرت های رقیب به مکانی امن تبدیل کند. در این شرایط ، فرصت های سیاسی – اقتصادی و نظامی برای خروج کشور از بحران و نزدیک شدن به ایجاد “یک کشور قدرتمند” فراهم خواهد شد. به نظر می رسد تهران ، ریاض ، امان و قاهره در این زمینه دریغ نکرده اند ، اما حمایت خود را نشان داده اند.
اگرچه عمل تنش زدایی با عادی سازی روابط متفاوت است ، اما تمایل چهار دولت برای انجام این کار چشم انداز امیدوار کننده ای را فراهم می کند که منطقه را برای عبور از یک بحران مزمن نزدیک می کند. مهمتر از همه ، این دولتها علاوه بر نقشی که در گفتگوهای خود برای دولت عراق ایفا می کنند ، انگیزه کافی برای تنش زدایی در روابط خود را دارند. بنابراین ، گفتگوی منطقه ای را می توان به اندازه گفتگوی نتیجه مهم و تأثیرگذار دانست. در عین حال ، همپوشانی گفتگوهای موازی در وین و بغداد واقعیتی است که پیشرفت یا تنظیم مقررات در هر یک از آنها بر دیگری تأثیر می گذارد.
سم زدایی موفق به انتقال نگرش های ایمنی و عقرب زیستی به بطری نیاز دارد. به عبارت دیگر ، تنش زدایی و تلاش برای عادی سازی روابط مستلزم شناخت برابری شرایط است. امنیت و پذیرش نظم منطقه ای در هزینه منافع مشترک است. دولت های منطقه باید معتقد باشند که قدرت نظامی به تنهایی نمی تواند امنیت را تأمین کند ، اما معضل امنیتی و رقابت برای متوقف کردن آن را تشدید می کند. غلبه بر نگرشها و رقابتهای امنیتی ساده که نتیجه مشخص و قابل قبولی برای هیچ یک از طرفین ندارد ، شرط کافی برای لزوم کاهش تنش بین قدرتهای بزرگ منطقه است.
نخست وزیر عراق اکنون آغازگر مذاکرات بهره مند از دولت بغداد و چهار کشوری است که بنیانگذار رویدادهای مهم و سرنوشت ساز در منطقه هستند. به همین دلیل تهران ، ریاض و امان از وی استقبال کرده اند.