بازیگر «گناه مشترک» در گفت‌وگو با آنا مطرح کرد؛
بازیگر نمایش «گناه مشترک» گفت: تئاتر در حقیقت و ذات خود زندگی به همراه غم‌ها و شادی هایش است هر چند در دوران کرونا نامتعادل و ناعادلانه شد، اما پس از آن متعادل‌تر و موفق‌تر شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش گناه مشترک به نویسندگی، طراحی و کارگردانی ماهیار چرمچی، تهیه کنندگی فرانک یوسفی از بیست و چهارم آذر ماه اجرایش را در سالن شماره یک پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرده است. بازیگران: (به ترتیب حروف الفبا) نسیم ادبی، مه لقا باقری، نگین خامسی، الهام شعبانی و نیکی مظفری هستند.
نگین خامسی یکی از بازیگران این نمایش در گفت وگو با آنا گفت: من در این نمایش نقش یک خانم مستقل که از ابتدا مسئولیت‌هایش را خودش به عهده گرفته و درآمدزایی کرده است، ایفا می‌کنم. در واقع کسی که دنیا دیده و دارای اعتماد به نفس ودر عین حال جذاب است. به تعبیری زنی صاحب تجربه‌های گوناگون در اثر گذراندن روابط شغلی و معاشرت‌های متعدد.
وی درباره ویژگی‌های این کار توضیح داد: انتقال دادن چندین حس در طول اجرای نمایش اعم از تعجب، ترس، هیجان، ناامیدی، غم، تأسف، وحشت و اندوه از یادآوری خاطرات و تجارب گذشته که برای ایفای هر کدام از این حس‌ها، نیازمند واکنش‌های متعددی در غالب بروز همان عزت نفس و استقلال و همزمان به واسطه القای زن بودن و زنانگی توصیف کردن، بی آنکه لزومی داشته باشد الزاماً زنی متأهل باشم؛ و درضمن در عین حال مدافع حقوق مردان به لحاظ خلق و خو و رفتارهایشان در مقابل زن‌ها!
خامسی اظهار داشت: از نظر شخص من، تجربه‌ها می‌توانند چه به واسطه ایفای نقش‌های متعدد در طول سال‌هایی که مشغول به کار بوده و هستیم، کمک حالمان برای بهتر انتقال دادن مفهوم و درخشش صحیح روی صحنه باشند و هم اینکه تجربه‌های شخصی در طول و عرض زندگی و چشیدن پستی بلندی‌هایی که سپری می‌کنیم نیز بی اندازه مؤثر هستند. در واقع این تجربیات کمک می‌کنند تا بتوانیم خودمان را آنگونه که باید و شاید در معرض دید تماشاچی به نحوه صحیح و معنای حقیقی کلمه‌ی درست بازیگر قرار دهیم.
وی با بیان اینکه تئأتر در حقیقت و ذات خود زندگی به همراه غم‌ها و شادی‌هایش است، توضیح داد: شرایط تئاتر در ابتدای کرونا و در ادامه‌اش، ناهماهنگ ، نامتعادل و ناعادلانه شد. به شخصه سه اجرای بی نظیر را در آن دوران، آن هم پس از مدت‌ها تمرین و گذراندن مرحله بازبینی از دست دادم. خوشبختانه در سال ١٤٠٢رفته رفته این امکان وجود پیدا کرد که بتوانیم مشغول شویم هر کداممان به نوعی و در شرایطی، و تصور می‌کنم متعادل‌تر، عادلانه تر و موفق‌تر هم خواهد شد.
خامسی در پایان گفت: مهمتر از ایفای نقش در غالب یک بازیگر و حرفه بازیگری، برخوردمان و نوع رفتار و کردار هر بازیگر در محیط شغلی در مواجه با مسائل مختص به این شغل و کنار گذاشتن غروری که قرار باشد بیشتر از اینکه باعث موفقیت شود منجر به فاصله گرفتن از اطرافمان، خودمان و اطرافیانمان شود، مهربانی و مناعت طبع جدا از شغل ما نبوده و امید که نباشد.