اسرائیلی ها به بهانه حمله به فضاپیمای خیابان مرسر ، علاوه بر تهدیدهای متقابل متقابل ، دو حرکت همزمان را علیه تهران دنبال می کنند: تلاش برای ایجاد اجماع در جامعه بین المللی و در عین حال تشویق بی اعتمادی عمومی به تهران. سیاست ها و تعهدات. فرصتی در چارچوب برجام که می تواند با تشکیل دولت جدید در ایران ایجاد شود.
اگرچه تهران هرگونه دخالت در حمله هواپیماهای بدون سرنشین به کشتی تجاری مرسر استریت را رد کرده است ، اما با استناد به ادعاهای اسرائیل مبنی بر خدشه دار شدن تصویر ایران در چشم جامعه بین المللی ، تأیید اتهامات واشنگتن ، لندن و بخارست می تواند راه را برای اعتراضات عمومی باز کند. باعث تجاوز بیشتر به شهرت تهران شود. تل آویو ، برخلاف رفتارهای گذشته خود ، که از درک متحدان غربی او ناامید شده است. واشنگتن و لندن ، به ویژه ، تأسیسات هسته ای را ویران کرده یا دانشمندان ایرانی را کشته اند. برنده سوء استفاده می کند. این فرصت از سوی تل آویو مورد سوء استفاده قرار می گیرد زیرا دولت حسن روحانی با وجود همه تلاش های خود برای دستیابی به توافق در مذاکرات وین ، سرانجام در دولت جدید که هنوز در سیاست خود نامشخص است موفق شد. موفق خواهد بود. به علاوه ، انجماد مذاکرات وین و آغاز دور جدیدی از چالش ها بین تهران و واشنگتن باعث شده است تل آویو با ایجاد اجماع در برابر آنچه تهران تهدیدهای امنیتی می نامد ، احتمال بازگشت به مذاکرات را بیشتر کاهش دهد.
اسرائیلی ها یک ابتکار تبلیغاتی گسترده را برای گردهم آوردن دولت های آمریکا و انگلیس در اولین مرحله اجماع علیه تهران آغاز کردند. آنها با ایجاد فضایی وسیع برای تبلیغات و مشورت ، توانستند واشنگتن و لندن را متقاعد کنند که صریحاً علیه تهران واکنش نشان دهند و سپس به دولت رومانی بپیوندند. به همین ترتیب ، یکی دیگر از اهداف تل آویو – و البته واشنگتن – این است که تهران را ملزم کند که ضمانت های لازم از دولت جابیدن برای بی نتیجه ماندن توافق احتمالی در وین ضروری باشد. به عبارت دیگر ، تشدید فشارها و ایجاد “تنگنای اعتباری” علیه ایران در جامعه بین المللی مستلزم این باور است که طرف اصلی برای ارائه تضمین های لازم در انجام تعهدات برجام ، باید تهران باشد. زیرا اکنون این طرف ایرانی است که تهدیدهای خود را برای امنیت حمل و نقل و ثبات منطقه ای مطرح کرده است و می تواند در آینده نیز این کار را انجام دهد.
رفتار تل آویو پس از حمله به کشتی مرسر خیابان ناشی از تغییر تاکتیکی مطابق با رویکرد دولت بایدن است. اسرائیلی ها دریافته اند که اوضاع با دوران دونالد ترامپ و اقدامات دست باز متفاوت است. بنابراین برخلاف گذشته ، آنها سعی می کنند از دیپلماسی فعال به اقدامات احتمالی آزار و اذیت برسند مانند گذشته. ایده آل خواهد بود که تل آویو واشنگتن و لندن را متقاعد کند تا مساله خیابان مرسر را به شورای امنیت سازمان ملل ببرند. در این صورت بر شدت تنش ها بین تهران و جامعه بین المللی افزوده می شود و شکاف برای بازگشت به برجام تا حد ممکن بسته می شود. در همین حال ، باید دید واشنگتن و لندن تا چه میزان با تل آویو در تعقیب سیاست های مخرب خود تناسب دارند.
آیا واشنگتن و لندن به بهانه کشتی مرسر استریت و تجاوز تل آویو به عنوان تیغی استفاده می کنند تا تهران را مجبور به عقب نشینی از شرایط خود برای بازگشت به برجام کنند؟ یا می توان سیاست های اخیر آنها را در زمینه تغییر تعامل با تهران تفسیر کرد؟
سکوت دیگر اعضای تروئیکای اروپایی با تهران در وین درباره غرق شدن کشتی در جاده مرسر ، مراقبت آنها را در جلوگیری از افتادن در گودالی که اسرائیلی ها نیمه جان در برابر آینده برجام دارند نشان می دهد. اگر تروئیکای اروپایی به کمپین بپیوندد ، تل آویو راحت تر خواهد بود و اگر سکوت کنند ، اسرائیلی ها همچنان در ایجاد اجماع و تشویق بحران اعتماد عمومی به تهران با موانع روبرو خواهند شد. آنچه واضح است این است که تل آویو ، پس از تغییرات در حوزه سیاست جهانی ، بازی هوشمندانه ای را علیه تهران انجام می دهد.