ادای تعجب و نمایش اعتراض!

به گزارش باراناخبر ، این روزنامه ایران ورزشی وی در یادداشتی نوشت: “وقتی فدراسیون فوتبال دائماً در حال تولید و انتشار فیلم های تبلیغاتی برای جام ملت های آسیا بود ، رسانه هایی وجود داشتند كه با خوش بینی یا عمدی واقعیت موجود در ورزش ایران را نادیده می گرفتند و برگزاری جام ملت های آسیا را امكان پذیر می دانستند. انتقاد از این خوش بینی یا ناآگاهی به معنای بدبینی است اما امروز که نه تیم ملی در راه رسیدن به جام جهانی می تواند منتظر بازی های سرنوشت ساز خود باشد و نه پرسپولیس ، استقلال ، تراکتور و فولاد می توانند منتظر لیگ قهرمانان آسیا باشند ، همه چیز روشن است ؛ هم واقعیت ها و هم نادیده گرفتن واقعیت ها. این واقعیت که ایران نمی تواند در لیست میزبان مسابقات ملی و باشگاه های آسیا باشد اتفاق جدید و غیرقابل پیش بینی نیست. واکنش غافلگیرانه به تصمیم AFC چیزی بیشتر از یک تعجب.

فوتبال ایران دارای موضوعات حل نشده ای از جمله حق پخش تلویزیونی ، ورود زنان به استادیوم ها ، استادیوم های تخریب شده ، کیفیت مراسم ، پخش تاج ، تحریم و مشکل نقل و انتقالات مالی و قراردادهای تجاری و تبلیغاتی است که بسیاری از آنها مورد تایید است فدراسیون فوتبال یا حتی بالاترین نهاد ورزشی نمی تواند انتخاب شود. البته می توان از فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان انتقاد کرد و نقش آنها در محرومیت از پذیرش فوتبال ایران چشمگیر است ، اما با نادیده گرفتن مشکلات غیر فوتبالی به نتایج دقیق نخواهیم رسید. وقتی صحبت از فدراسیون فوتبال می شود ، در اعتراض به توافق میزبان قصد شکایت از دیوان عالی کشور را دارد ، باید فکر کنیم که آیا همه فدراسیون های آسیایی که هم در مقدماتی جام جهانی و هم در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا پذیرش را از دست داده اند ، دادگاه عالی تجدیدنظر دادگاه ، آن دادگاه باید ساختمان جدیدی برای رسیدگی به این تجدیدنظرها ایجاد کند. از 40 تیم آسیایی در راه رسیدن به جام جهانی ، 8 تیم منتظر مسابقات باقی مانده هستند و 32 تیم خانگی را از دست داده اند. بنابراین هیچ مصیبتی رخ نداد و احتمالاً هیچ توطئه ای علیه 32 تیم رخ نداد. اینکه ایران در بازی برگشت سه میزبان حساس را از دست داده و صعود آنها به جام جهانی در خطر است وحشتناک است ، اما سایر تیم های آسیا نیز همین سردرد را متحمل شده اند.

گسترش تاج عواقب مرگباری برای افرادی به دنبال دارد که مسئله برگزاری مسابقات فوتبال در برابر آنها از اهمیت کمتری برخوردار نیست. علاوه بر این ، حتی اگر تصور کنیم که مذاکرات و لابی های فدراسیون فوتبال برای میزبانی مسابقات مقدماتی جام جهانی می تواند به میزبانی ایران منجر شود ، باید به عواقب روند فدراسیون فوتبال در ماه های اخیر بیندیشیم. فدراسیون که طی یک سال گذشته بدون رئیس بوده است ، چنان در کیفیت انتقاد مدیریت عجین شده است که نمی توان انتظار داشت میزبان مذاکرات با AFC و FIFA باشد. بدون شک فدراسیون فوتبال خصوصاً سال گذشته نتوانسته چنین موضوعی را مدیریت کند. “نتیجه نهایی این است که تاریخ شناخته شده تعجب و اعتراض به تصمیم AFC دارای مصرف داخلی است.”

انتهای پیام