در هیاهوی نقل و انتقالات فوتبال ایران که هر لحظه خبری از ورود و خروج یک بازیکن شنیده می‌شود، مهدی طارمی در برنامه فوتبال برتر به نکته‌ای اشاره کرد که هر آنچه درباره خبرهای روزمره خوانده بودیم را تحت الشعاع قرار داد.
طارمی درباره دیدار تیم ملی با ازبکستان، بدون اینکه مستقیما از افراد مشخصی نام ببرد، به بازیکنانی اشاره کرد که در نیمه دوم دیدار ایران و ازبک‌ها در نیمه دوم، با تمام وجود بازی نکردند. او حتی مدعی شد در این باره هشدار لازم را به کادرفنی داده بود.
با یک سرچ ساده در گوگل به مصاحبه امیر قلعه نویی در همان بازی رسیدیم که شاید بخشی از ادعای مهدی طارمی، در همین مصاحبه تایید شود. قلعه نویی در نشست خبری پس از بازی در تاشکند گفته بود: «بازیکنان ما فکر کردند در پایان نیمه اول بازی تمام شده و فوتبال را یک نیمه دیدند، در صورتی که تیم ازبکستان در نیمه دوم با قلبش بازی کرد و دلیلی که توانستند دو گل به ثمر برسانند همین موضوع بود. ما در زمین راه رفتیم و آن‌ها با قلبشان بازی کردند.»
قلعه نویی را در فوتبال ایران می‌شناسیم. او به برخورد‌های انفجاری با بازیکنان خاطی و نظم و انضباط در تیمداری معروف است، اما ایراد اصلی وارد بر او، تمرکز بیش از اندازه به ماجرا‌های بی حاصل با منتقدانی است که به گفته خودش، قلعه نویی را دوست ندارند؛ آن هم منتقدانی که سال‌ها قبل عملکرد امیر را زیر ذره بین برده بودند. داستان او، یک حکایت قدیمی و بی ربط به امروز است، اما امیر بی دلیل این موضوع را کش می‌دهد!
آنچه طارمی درباره وضعیت داخلی تیم ملی گفت، قاعدتا باید قلعه نویی را وادار به تامل کند؛ بمب واقعی فوتبال ایران در واقع درون تیم ملی منفجر شده و هیچ کس به جز قلعه نویی، در این راستا مسولیت ندارد. کسی هم که باید این نواقص را برطرف کند، طبعا امیر قلعه نویی است. او که خود منتقد مربیان خارجی در فوتبال ایران است، می‌تواند شاخص انضباط را در همین تیم ملی بررسی کند و به نتایج خوبی برسد.