به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، انتخابات پیشین فدراسیون کشتی، یکی از جنجالیترین و پرحاشیهترین انتخاباتی بود که کشتی در تاریخ به خودش دید.رسول خادم که با مسئولان وقت بر سر موضوعاتی مهم دچار چالش جدی شده بود، هرچند روی بُعد فنی تیمهای ملی خیلی کار کرده بود، اما تیمهایش در بوداپست ۲۰۱۸ بدترین نتیجه ممکن را رقم زدند.
این تیم با حسن یزدانی، علیرضا کریمی و پرویز هادی موفق به کسب سه مدال برنز شد و بعد از تیمهای روسیه، آمریکا، گرجستان، کوبا و ژاپن، تنها با ۶۵ امتیاز در جایگاه ششمی جهان قرار گرفت. از بد ماجرا، در بوداپست، حسن یزدانی در همان مبارزه اول با دیوید تیلور آمریکایی مصاف کرد تا با شکست مقابل این حریف، ستاره تیم ملی ایران کارش را در گروه شانس مجدد دنبال کند و تیم ملی ایران با سرمربیگری رئیس فدراسیون!، حتی یک طلا هم نگیرد.
تیم فرنگی حتی از آزاد هم بدتر نتیجه گرفت و این تیم که سال قبلش نایبقهرمان جهان شده بود، با تنها مدال برنز مهدی علیاری و با ۳۹ امتیاز در رده یازدهمی قرار گرفت. به این ترتیب پرونده حضور رسول خادم در فدراسیون کشتی با شکستی بزرگ بسته شد، درحالیکه در زمان مدیریت او، اساسنامه فدراسیون کشتی به تصویب اتحادیه جهانی رسیده بود تا این وزارت ورزش نباشد که بعد از استعفای خادم، برای این فدراسیون سرپرست انتخاب کند.
با تشکیل جلسه مجمع فدراسیون کشتی، حمید بنیتمیم که نایبرئیس فدراسیونِ خادم بود، به عنوان سرپرست انتخاب شد و او ۶ ماه مسئولیت را برعهده گرفت و باتوجه به اینکه مسابقات جهانی ۲۰۱۹ نورسلطان، به عنوان اولین مرحله از مسابقات گزینشی المپیک در پیش بود، بلافاصله نیز حکم سرمربیگری تیم ملی به غلامرضا محمدی و محمد بنا داده شد. محمدی در کشتی آزاد جایگزین رسول خادم و بنا در کشتی فرنگی جایگزین علی اشکانی شدند، اما کار با بنیتمیم به نورسلطان نرسید.
بعد از پایان ۶ ماه اول سرپرستی بنیتمیم، بهروز نعمتی به عنوان سرپرست جدید انتخاب شد و پس از آن در روز ۲۶ تیر ماه ۹۸، سرانجام انتخابات به انجام رسید.
انتخاباتی که بزرگانش تایید صلاحیت نشده بودند! علاوه بر حمید بنیتمیم که یکی از کاندیدا بود، امیررضا خادم، علیرضا حیدری، علیرضا دبیر و عباس جدیدی هم قصد شرکت در انتخابات را داشتند، اما حیدری به خاطر حاشیههای انتخاباتی از شرکت در آن منصرف شد و در ادامه سه نفر دیگر هم رد صلاحیت شدند! این در شرایطی اتفاق افتاد که هر کدام از آنها تا پیش از کشتی، در بخشهای مهم مدیریتی فعالیت داشتند، اما برای کشتی که تخصصشان بود و عمر و جوانیشان را آنجا سپری کرده بودند، صلاحیت آنها تایید نشده بود.
تنها کسی که از این جمع توانست ۴۸ ساعت مانده به برگزاری انتخابات، تاییدش را بگیرد، علیرضا دبیر بود. همان کسی که در رقابت انتخاباتی با عبدالمهدی نصیرزاده، درنهایت رئیس فدراسیون کشتی شد.
چهار سال قانونی مدیریت علیرضا دبیر روز ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲ به اتمام خواهد رسید و این در حالی است که او در این دوره مدیریتی، به خاطر مصالح و منافع کشتی، بارها و بارها با مدیران بالادست خود دچار چالش جدی شده است. بدترین آن مربوط به جدال لفظی شدید با محمد پولادگر معاون وزیر ورزش در مجمعی بود که برای کاهش بودجه کشتی در وزارت ورزش تشکیل شده بود. ضمن آنکه دبیر با سیدرضا صالحیامیری رئیس پیشین کمیته ملی المپیک و همچنین حمید سجادی وزیر ورزش هم کم دچار چالش نشد.
همه اتفاقاتی که در دوره چهار ساله مدیریت دبیر رخ داده، منجر به این ابهام شد که آیا او قادر خواهد بود بار دیگر بر مسند ریاست بنشیند؟ برخی موضوع احتمال عدم تایید صلاحیتش را مطرح کردهاند که بعید به نظر میرسد این اتفاق رخ دهد، چراکه او در دوره قبلی که پروندهای باز داشت، توانست تاییدش را دقیقه نود بگیرد، اما این بار تکلیف آن پرونده هم بسته شده و به نظر نمیرسد موضوع دیگری سد راهش شود.
فدراسیونِ او با هماهنگی وزارت ورزش ترتیب ثبتنام از کاندیداها را در موعد مقرر داد، اما این ضامن برگزاری انتخابات در روز بیست و ششم تیر ماه نخواهد بود.
البته اینکه علیرضا دبیر در اولین ساعت آغاز ثبتنام، برای شرکت در دوره بعدی ثبتنام کرد، نشان دهنده این است که در این رابطه رایزنی کرده و از موفقیت خود مطمئن است، اما باتوجه به اینکه برگزاری انتخابات ورزشی در ایران، خیلی از روال مشخصی برخوردار نیست و گاها وارد پروسه پیچیدهای، چون دوره گذشته میشود، چندین حالت در خصوص این انتخابات در آینده متصور است.
قرار بود در هفتههای گذشته تایید صلاحیت مدیریتی ۱۵ کاندیدای ثبتنامی که غیر از علیرضا دبیر، نام عباس جدیدی، حمید بنیتمیم، حمید یاری، جمشید خیرآبادی و عبدالله عزیزی در آن دیده میشد، اعلام شود که هنوز کمیته تطبیق در این خصوص اطلاعرسانی نکرده است.
درواقع تاییدیه اول از وزارت ورزش میآید که طبیعتا آنهایی که سابقه مدیریتی و کار اجرایی ندارند، در این مرحله تایید نخواهند شد. ۵ روز فرصت اعتراض به این لیست وجود دارد و بعد از پایان پروسه بررسی مجدد سوابق مدیریتی افراد، تاییدیه نهایی از نهادهای چهارگانه لازم است که باید به وزارت ورزش اعلام شود که معمولا این دومی، زمان بیشتری را صرف خواهد کرد.
باتوجه به اینکه زمان اعلام تاییدیه مدیریتی خیلی کمتر از تاییدیه نهایی است و البته هنوز هم درموردش اطلاعرسانی نشده، احتمال اینکه انتخابات در تیر ماه برگزار نشود را به میان میآورد.
از آن سو، کشتی این روزها برایش روزهای بسیار مهمی است. از یک سو مسابقه جهانیِ پیش از المپیک که در طول تاریخ برگزاری مسابقات جهانی، سنگینترین مسابقهی پیش از المپیکها بوده و از سوی دیگر بازیهای آسیایی که در فاصله حدودا ۱۰ روز بعد از بلگراد، در هانگژو برگزار میشود و از همه مهمتر اینکه جهانی امسال، اولین مرحله از گزینشی المپیک است، اینها همه شرایط را سخت و سختتر میکند.
هنوز خبری از انتخابات نیست، هرچند که فعالیتهای انتخاباتی شروع شده و تماسها استارت خورده است. بخش اصلی مجمع کشتی را روسای هیئتها تشکیل میدهند، روسایی که غالب آنها در دوره مدیریت علیرضا دبیر انتخاب شدهاند. دیدگاه رئیس فدراسیون درخصوص هیئتها این بوده که افراد متمول این جایگاه را قبول کنند تا نیازی به بودجه دولتی نداشته و از جیب خودشان برای کشتی هزینه کنند؛ بنابراین رای این هیئتها را نمیتوان با وعده پول، به سود خود کرد؛ اتفاقی که در دوره قبلی و مراسمی که شب پیش از انتخابات در یکی از هتلهای تهران و با کارت هدیههای میلیونی رخ داد، این بار تکرار نمیشود.
در عین حال، شاید بهترین اتفاق ممکن برای کشتی و البته فدراسیونی که کارهایش همه نیمهتمام مانده و به قول منصور برزگر، «دستاورد هر رئیسی در المپیکها برآورد میشود»؛ برگزاری انتخابات در تیر ماه باشد. طولانی شدن ایام انتخاباتی، مجمع را حاشیهای و جنجالی خواهد کرد.
در المپیک قبلی، دبیر نتیجه کارش را ندید، هرچند که او دو ماه پیش از مسابقات جهانی ۲۰۱۹ نورسلطان ریاست فدراسیون را برعهده گرفت، اما مربیانی که تیم را به المپیک بردند و چرخهای که دنبال شد، تصمیم او نبود و صرفا به عنوان کسی که جوانیاش را در کشتی گذرانده بود، میدانست در آن مقطع نباید به هیچ چیزی دست بزند.
حالت دیگر، انتخاب سرپرست بعد از پایان دوره چهار ساله علیرضا دبیر است. انتخاب سرپرستی غیر از دبیر، قطعا دو ماه پیش از جهانی بلگراد میتواند آرامش کشتی را برهم زده و حواشی جدیدی را به کار اضافه کند. حرفشنوی از سرپرست قطعا با مدیریتی که هر فردی در جایگاه ریاست داشته باشد، متفاوت است. آیا کادرفنی تیمهای ملی با سرپرست جدید حاضر به همکاری هستند و یا کار از دست خارج خواهد شد؟ این چیزی است که باید حتما مد نظر قرار داده شود.
فدراسیون علیرضا دبیر، درست مثل فدراسیون رسول خادم، فدراسیونی است که در آن رئیس حرف اول را میزند و حتی تصمیمات فنی هر دو تیم آزاد و فرنگی نیز همه با هماهنگی قهرمان المپیک اتخاذ میشود.
حالت بعدی، صدور حکم سرپرستی برای خود علیرضا دبیر است که باتوجه به حساسیت مسابقات جهانی امسال و بازیهای آسیایی، کشتی در ماههای منتهی به این دو رویداد مهم وارد فضای انتخاباتی نشود.
برخی میگویند حمید بنیتمیم گزینه وزارت ورزش است، این موضوع نیز به واسطه اینکه او کارمند وزارتخانه است، شکل گرفته، اما مشخصا حمید سجادی تا اینجای کار در مسئله انتخاباتی کشتی ورود نکرده و به نظر میرسد علیرضا دبیر که ۱۱ سال در شورای شهر کار سیاسی انجام داده، حتما جلسهای با وزیر داشته تا اگر آنها مخالف حضورش در انتخابات هستند، خودش ثبتنام نکند. دبیر موازنه قدرت را خوب میداند و وقتی به عنوان اولین نفر ثبتنامش را انجام داده، به نظر، هماهنگیهای لازم از سوی او صورت گرفته و به رای آوردنش هم اطمینان دارد.
نتایج فدراسیون علیرضا دبیر هم که مشخص است، به لحاظ عمرانی که دشمنانش هم اذعان دارند که او بهترین رئیس فدراسیون تاریخ کشتی است که همینطور بیوقفه در حال بازسازی و ساخت و ساز است، به طوریکه کمپ تیمهای ملی ایران میتواند اکنون میزبان بهترین تیمهای ملی کشتی جهان در خود باشد.
به لحاظ نتیجه، او تیمهای ششم و یازدهم جهان را تحویل گرفت و در این سالها هر دو تیم جایگاه خود را تا سکو ارتقا دادند. اخلاق دبیر، شمشیر دولبهای بوده که گاها مورد تایید دوستانش هم نبوده، اما او توانسته بودجه قابل توجهی را عاید کشتی کند تا هیچ اردو و اعزامی به واسطه مشکلات مالی لغو نشود، موضوع دیگر باطل کردن کارت مربیگری نزدیک به ۱۵۰۰ مربی غیرفعال و داورانی که در مسابقات سوت نمیزنند، اما به واسطه درجه داوری، برای آنها حق ایجاد شده بود، بوده است.
حالا باید دید وزارت ورزش و مقامات بالادست چه تصمیمی درخصوص انتخابات فدراسیون کشتی اتخاذ میکنند، به نفع کشتی است که زودتر تکلیف این فدراسیون مشخص شود تا وارد فاز عبث جنجالهای انتخاباتی نشود.